Samoloty Rumuńskich Sił Powietrznych IX.1939-V.1945

[DT]

Samoloty myśliwskie

PZL P-7a – wiosną 1940 roku przejęto 13 eks-polskich egzemplarzy (wcześniej internowanych) i skierowano do eksploatacji w charakterze maszyn treningowych, służyły w szkole lotniczej w Ghimbav. w kwietniu 1943 roku, w służbie było ich 7 sztuk, a w lutym następnego roku już tylko 2 maszyny, najprawdopodobniej skasowano je do połowy roku..
PZL P-11a – wiosną 1940 roku przejęto 10 eks-polskich egzemplarzy (wcześniej internowanych) i 3 z nich skierowano do 49. i 50 .eskadry (4. Grupa Myśliwska), a pozostałe do szkolnictwa. W chwili zakończenia wojny w szkolnictwie służyły jeszcze 3 egzemplarze.
PZL P-11b – we wrześniu 1939 roku służbie znajdowało się większość z 49 wyprodukowanych egzemplarzy, znajdowały się w 49. i 50. eskadrze (4. Grupa Myśliwska) oraz szkolnictwie. Z I. linii wycofano je w 1940 roku, zastępując eks-polskimi P-11a/c. 22. czerwca 1941 roku było ich jeszcze 34 egzemplarze, w chwili zakończenia wojny w Europie było ich jeszcze 12 sztuk.
PZL P-11c – wiosną 1940 roku przejęto 33 eks-polskie maszyny (wcześniej internowane) i skierowano je do 49. i 50 .eskadry (4. Grupa Myśliwska). 22. czerwca 1941 roku miały one jeszcze 29 tych samolotów. Z początkiem 1942 roku z powodu małej przydatności na froncie 49. eskadra została podporządkowana lotnictwu morskiemu i odsłaniała konwoje na Morzu Czarnym, a 50. eskadra służyła w obronie powietrznej kraju. Od połowy 1942 roku kierowane do szkolnictwa. W chwili zakończenia wojny w szkolnictwie służyły jeszcze 11 egzemplarzy.
PZL P-11f – we wrześniu 1939 roku służbie znajdowało się większość z 95 wyprodukowanych egzemplarzy, znajdowały się w 41., 42. (1. Grupa Myśliwska), 43., 44. (3. Grupa Myśliwska), 45. i 46. (2.Grupa Myśliwska) eskadrze. Latem 1941 roku wycofano je z 41. i 42. eskadry. 22. czerwca 1941 roku było ich 80 egzemplarzy (pozostawały w 3. Grupie – 43., 44., 45. eskadra, oraz w 46. eskadrze z 4.Grupy) Z początkiem 1942 roku z powodu małej przydatności na froncie 43. i 44. eskadra została podporządkowana lotnictwu morskiemu i odsłaniała konwoje na Morzu Czarnym, a 45. i 46. eskadra służyła w obronie powietrznej kraju. Latem 1942 roku wycofano z pozostałych eskadr i przesunięto do szkolnictwa. W chwili zakończenia wojny w Europie było ich jeszcze 14 sztuk.
PZL P-24E – we wrześniu 1939 roku służbie znajdowało się 30 egzemplarzy, znajdowały się w 61. i 62. eskadrze (6. Grupa Myśliwska). Latem 1941 roku niewielkie ilości trafiły do 41., 59 i 60 eskadry. W tym okresie samoloty otrzymały wyrzutniki granatów (o masie 2-3 kg) i używano je jako szturmowe. W 1943 roku 61. i 62. Eskadra (łącznie 24 maszyny) powróciła do Rumunii i służyła w obronie powietrznej kraju do 1944 roku, kiedy samoloty zostały wycofane.
Heinkel He-112B – we wrześniu 1939 roku trwały dostawy 30 samolotów w odmianach He-112B-1 (13 maszyn) i He-112 B-2 (17 maszyn), weszły one na wyposażenie 51. i 52 eskadry (5. Grupa Myśliwska). Obie eskadry wzięły udział w walkach na froncie wschodnim. W sierpniu 1941 roku 51. eskadra przekazała swoje ocalałe maszyny 52. eskadrze. Od października 1941 roku do lipca 1942 roku eskadra wypełniała zadania rozpoznawcze w ramach lotnictwa morskiego nad Morzem Czarnym, po czym powróciła do kraju, gdzie służyła w obronie powietrznej. W szkolnictwie znajdowały się jeszcze w maju 1945 roku.
Hawker Hurricane Mk.I – zamówiono 50 samolotów tego typu, jednak Brytyjczycy dostarczyli tylko 12 maszyn. Były one gotowe do odbioru 28. sierpnia 1939 roku, jednak do kraju przeznaczenia dotarły dopiero w marcu 1940 roku i były to maszyny późnych serii. Planowane dalsze dostawy nie doszły do skutku. Samoloty weszły na wyposażenie 53. eskadry (w składzie 7. Grupy Myśliwskiej). Po rozpoczęciu walk na wschodzie służyły w obronie powietrznej kraju. Samoloty były trudne do utrzymania w stanie zdatnym do lotu, gdyż brakowało do nich części zamiennych. W II połowie 1941 roku Niemcy przekazali 3 maszyny eks-jugosłowiańskie, co nieznacznie poprawiło gotowość bojową eskadry. W połowie 1942 roku zostały przesunięte do szkolnictwa, w II. linii służyły do wiosny 1944 roku (w lutym było ich jeszcze 10 sztuk).
Messerschmitt Bf-109E-3a/3/4 – w listopadzie 1939 roku zamówiono 50 maszyn tego typu (miało to być 30 samolotów w wersji E-3 i 20 w wersji E-4), była to eksportowa odmiana samolotu Bf-109E-3. W 1940 roku dostarczono 11 maszyn, a w I. półroczu 1941 roku pozostałe 39 egzemplarzy, ale dostawy z 1941 roku obejmowały różne odmiany Bf-109E (także standardowe Bf-109E-3/4 z jednostek szkolnych Luftwaffe, przekazane po remontach). Samoloty weszły na wyposażenie 56., 57. i 58. eskadry (7. Grupa Myśliwska), w dniu 22. czerwca 1941 roku na stanie FARR znajdowało się 50 maszyn z tego 35 w jednostkach bojowych zdolnych do lotu, 13 oczekujących na naprawę i 2 w jednostkach tyłowych. Straty bez powrotne w 1941 roku wyniosły 9 maszyn, a w roku następnym 22 samoloty (razem z wersją Bf-109E-7). Wiosną 1943 roku samoloty wysłano do kraju, gdzie skierowano do 52. eskadry w charakterze maszyn treningowych, co nie przeszkadzało aby wykorzystywać je charakterze myśliwców przechwytujących samoloty amerykańskiej 15. Armii Powietrznej. W lutym 1944 roku przekazano je do 51. eskadry, pozostały w służbie do końca wojny.
Messerschmitt Bf-109E-7 – 14. listopada 1941 roku zamówiono 19 maszyn tej wersji dla jednostek walczących na froncie wschodnim. Dostarczono je w maju i czerwcu 1942 roku. Samoloty trafiły do 56. eskadry i wiosną 1943 roku ich niedobitki powróciły zostały wysłane do kraju, dalsze ich losy są takie same jak odmian wcześniejszych.
IAR-80 – od lutego do maja 1941 roku zbudowano w zakładach IAR 50 maszyn tego typu. samoloty skierowano do sformowanej w lutym 1941 roku 8. Grupy Myśliwskiej (59. i 60. eskadra, od lipca także 41.)
IAR-80A – od maja 1941 roku do maja 1942 roku zbudowano ogółem 85 samolotów tej wersji, skierowano je do 3. Grupy Myśliwskiej (44., 45. i 50 eskadra), 8.Grupy Myśliwskiej (41., 42 i 60 eskadra) oraz 9 Grupy Myśliwskiej (47., 48. i od sierpnia 52. eskadra).
IAR-80B – w II. połowie 1942 roku zbudowano 31 maszyn tego typu, skierowano je do 61. i 62. eskadry.
IAR-80C – od grudnia 1942 roku wyprodukowano 50 tych samolotów, weszły na wyposażenie 4. Grupy Myśliwsko-Bombowej (44., 45. i 46 eskadra) oraz 49. eskadry.
IAR-80M – to oznaczenie przezbrojonych do standardu IARa-81C samolotów IAR-80 i IAR-80A, przezbrojenia dokonano 1944 roku .
Polikarpow I-16 typ 29 – w II. połowie 1941 roku zdobyto co najmniej 1 samolot tego typu i był on wykorzystywany do zadań szkolnych.
Mikojan MiG-3 – w II. połowie 1941 roku zdobyto co najmniej 1 samolot tego typu i był on wykorzystywany do zadań szkolnych.
IAR-81 – w latach 1941 - 1943 zakłady IAR wyprodukowały 50 samolotów tego typu (15 maszyn październiku 1941 roku, 25 sztuk w lipcu 1942 roku i 10 samolotów w maju 1943 roku) , pierwsze egzemplarze zostały przekazane do 6 Grupy Myśliwsko-Bombowej (61. i 62. eskadra).
IAR-81A – pod koniec 1942 roku wyprodukowano 18 maszyn tego typu i w maju 1943 roku dalszych 10 sztuk.
IAR-81C – od czerwca do grudnia 1943 roku wyprodukowano prawdopodobnie 97 tych samolotów, weszły na wyposażenie 1. Grupy Myśliwskiej (43., 63. i 64 eskadra) oraz 2. Grupy Myśliwskiej (65., 66. i 67. eskadra).
IAR-80M – to oznaczenie przezbrojonych do standardu IARa-81C samolotów IAR-81, przezbrojenia dokonano 1944 roku .
Messerschmitt Bf-109G-2 – w lipcu 1943 roku podpisano umowę o wypożyczeniu i spłaceniu (w ratach) 48 maszyn typu Bf-109G-2. Jednak dostawy (wypożyczenie) maszyn rozpoczęły się już wiosną (prawdopodobnie marcu) 1943 roku i trafiły one do 56., 57. i 58. eskadry (7. Grupa Myśliwska). Niemcy twierdzą iż dostarczyli tylko 45 maszyn (ale w sumie na zasadzie swoistego leasingu przez FARR przewinęło się ponad 200 samolotów tego typu). 6. czerwca 1943 roku owe eskadry miały na stanie 31 Bf-109G-2. 7. Grupa Myśliwska we wrześniu 1943 roku przekazała swoje maszyny do 9. Grupy Myśliwskiej (47., 48. i 56 eskadry). Na przełomie lipca i sierpnia 1943 roku stacjonująca w Rumunii 53. eskadra ze składu 5. Grupy Myśliwskiej otrzymała prosto z Niemiec 12 maszyn Bf-109G-2 i została przeszkolona w taktyce „Wilde Sau”, broniła rumuńskich rafinerii przed amerykańskimi nalotami. W październiku 1943 roku Bf-109G-2 otrzymała również częściowo 6. Grupa Myśliwska (59. i 61. eskadra). 7. Grupa Myśliwska (tym razem w składzie: 43., 57. i 58. eskadra) ponownie otrzymała Bf-1209G-2 na przełomie lutego i marca 1944 roku i do końca kwietnia była już całkowicie w nie wyposażona.
Messerschmitt Bf-109G-4 – na pod maja do sierpnia 1944 roku zmontowano (z dostarczonych zestawów) w zakładach IAR 6 maszyn w wersji Bf-109G-4 (otrzymała je 6. Grupa), następne dostawy były już po przewrocie komunistycznym i objęły 9 maszyn w wersji Bf-109G-4. Ponadto w czasie przewrotu zdobyto na Niemcach 7 maszyn tego typu.
Messerschmitt Bf-109G-6 – w lipcu 1944 roku Niemcy dostarczyli 60 Bf-109G-6, które skierowano do 5. i 6. Grupy. We wrześniu 1944 roku w linii było 27 Bf-109G (różnych odmian) skupionych w 9. Grupie Myśliwskiej (47., 48. i 56 eskadra), na przełomie 1944 i 1945 roku BF-109G otrzymała 1. Grupa Myśliwska (przy czym w obu grupach były po dwie eskadry).
Messerschmitt Bf-110C-3 – w lipcu 1943 roku Rumunia otrzymała 9 maszyn tego typu, które weszły na wyposażenie nowo utworzonej 68. eskadry (później przemianowanej na 1. eskadrę myśliwców nocnych), od marca 1944 roku wchodziła ona w skład niemieckiego II./NJG 6. w sierpniu 1944 roku samoloty przejęła Luftwaffe.
Messerschmitt Bf-109F – w sierpniu 1944 roku, czasie przewrotu komunistycznego zdobyto na Niemcach co najmniej 5 samolotów tego typu, w wersjach Bf-109F-2 i Bf-109F-4.
Messerschmitt Bf-110D – w sierpniu 1944 roku zdobyto na Niemcach kilka maszyn tego typu i użytkowano je do końca wojny.
Messerschmitt Bf-110F – w sierpniu 1944 roku zdobyto na Niemcach kilka maszyn tego typu i użytkowano je do końca wojny. Łącznie zdobyto co najmniej 15 samolotów Bf-110 D/F.
Focke Wulf Fw-190A – w sierpniu 1944 roku zdobyto na Niemcach co najmniej 20 maszyn różnych odmian, zostały przeznaczone do szkolenia, a w styczniu 1945 roku przekazano je Sowietom.
Focke Wulf Fw-190F-8 – w sierpniu 1944 roku zdobyto na Niemcach dwa egzemplarze tego samolotu, zostały przeznaczone do szkolenia, a w styczniu 1945 roku przekazano je Sowietom.

Wykaz został uzupełniony i poprawiony

[DT]

chrakterystyka bombowca JIS-79B i JRS-79B:
Wingspan 21.2 m
Length 16.82 m
Height 4.1 m
Weight (empty) 7000 kg
Weight (loaded) 11525 kg
Maximum speed at 6000 m 431 km/h
Maximum operational ceiling 9500 m
Range 1850 km
Engine 2xJunkers Jumo 211 Da 1200 HP
Machine-guns 1x13.2 mm; 3x7.92 mm
Crew 4
Bombs 1575 kg

[DT]

uzupełniłem wykaz samolotów mysliwskich :jupi: następnymi będą samoloty bombowe