Spotkałem się otóż z Sz. Kol. WP wieczorową porą, i zasiedliśmy do "Kilku akrów śniegu".
Tym razem zagrałem Perfidnym Albionem, zaś WP kierował obroną i rozwojem Nowej Francji.
Obie strony rozwijały kolonie, rozbudowywały potężne armie, zaś handel zasilał zbrojenia nieprzerwanym strumieniem srebra i złota. Co i rusz rozlegały się salwy skałkowych karabinów i grzmot oblężniczych dział, zaś Indianie, leśni kurierzy i Rangersi niestrudzenie przemierzali knieje, by złupić i spalić kolejną osadę tudzież wyrzezać jej mieszkańców.
Najzażartsze boje toczyły się pod Port Royal, obleganym bezskutecznie 5 razy
. Mężna załoga tej twierdzy opuściła chorągwie dopiero, gdy brytyjskie desanty z Halifaxu zdobyły Louisbourg i Gaspe; do ostatka wytrwali jednak obrońcy samotnego nadatlantyckiego Canso 
. Zażarte boje o Ticonderogę i Fort William Henry absorbowały uwagę obu stron, gdy tymczasem niestrudzeni osadnicy zakładali nowe miasta i rozwijali stare ośrodki. Trud ich jednak często szedł na marne, jak w Baltimore, złupionym i spalonym przez grasantów, którzy wychynęli z leśnej głuszy 
.Francuzi z zapałem zabrali się za kolonizowanie rejonu Wielkich Jezior, zakładając liczne i bogate placówki na ich wybrzeżach
. Płynący stamtąd strumień futer nieustająco zasilał skarbce Nowej Francji, pozwalając jej władzom na długotrwały opór wobec kolejnych operacji podejmowanych przez poddanych Korony Brytyjskiej. Ostatecznie Brytyjczycy wygrali, ale przy wyrównanej grze, i nie aż tak wielką przewagą 73:65.
Dziękuję WP za grę, dla której warto było zarwać spory kawałek nocy
.
.
