Wielka wyprawa księcia Racibora (A. Szrejter, Erica)

[AWu]

Recenzja książki na Portalu Strategie:

http://portal.strategie.net.pl/index.ph ... Itemid=112

[AWu]

Serio bardzo ciekawa pozycja!

[Raleen]

Autor będzie na Polconie, więc można dostać autograf. Mnie też zawsze podobał się jego styl pisania, jeszcze w starym "Dragonie" gdzie czytałem jego artykuły, m.in. artykuł o zdobyciu Konungaheli.

[AWu]

Ma styl doskonały, ale IMHO plusem jest wpinanie w narracje hipotez i źródeł bez rwania tej narracji.

Jak Kossak-Szczucka pisała "Troję północy", to świetna literatura, ale nic takiego nie ma raczej.

Tuchmanową uwielbiam absolutnie, ale też kryje zupełnie aparat badawczy.
A Szrejter tu ładnie go wplata i to nie przeszkadza. To wielki plus.

No i tematyka, zupełnie nieznana szerszej publiczności..
W internecie więcej skinowskich piosenek o Słowiańskiej dumie i honorze (Ethosie ? pustoszącym Kunungahele niż źródeł jakiejś wiedzy rzetelnej.

[Kretus]

Właśnie czytam (bardzo wdzięczna lektura) i taka wątpliwość mnie naszła.
Książka opiera się w głównej mierze na analizie jednego tekstu. Autor przykłada wielką wagę do każdego słowa. Czy saga na którą powołuje się A. Szrejter (i ogólnie inne sagi) były utworami rymowanymi ? Przyznam się, że nie radzę sobie z zamieszczonym na końcu tekstem źródłowym. Śladów aliteracji też nie widzę.

[AWu]

Na pewno Sagamandowie je wyśpiewywali (Homer style), ale niekoniecznie musi mieć to wspólnego wiele ze współcześnie pojmowanymi kanonami poetyki antycznej pewnie.

[Kretus]

Zaczynam się zastanawiać nad wpływem (ewentualnych) rymów na dobór słów używanych przez Snorriego a przez to na rzetelność tekstu. Czasem "sto" rymuje się ładniej niż "siedemdziesiąt". Stąd pytanie o rymy w sagach (których to rymów w tekście nie dostrzegam).
To chyba znaczy, że książką wciąga...
Na razie jestem przy liczebności wojsk pomorskich - 26 tysięcy ludzi. Wydają się to liczby ogromne w porównaniu chociażby z liczebnością armii wikingów opisywanych w ostatnim medieval warfare, i ostrożnością tamtych szacunków.

[AWu]

Książka jest znakomita.

Autor mi się skarżył, że niektóre środowiska historyków go atakują za interdyscyplinarne podejście.
To antropologia historyczna bardziej niż sama historia.
Trzeba zawsze brać pod uwagę pewne ryzyko

Ale Snorri się nieźle potwierdza w przypadku alternatywnych źródeł jak są dostępne zdaje się.
No i napisał Eddę prozaiczną :>

Więc może to jednak specyficzna proza.

[adalbert]

Dzięki za reckę. Cholera, miałem już książkę na radarze, a teraz to bym kupił. Tylko skąd u licha diengi brać na to wszystko...

[Raleen]

Specjalnie dla Kretusa zamieszczam odpowiedź autora na pytanie o rymy w sagach i kwestie z tym związane. Autor zarzekał się, że nie udziela się na forach, ani nie komentuje recenzji (zarówno pozytywnych, jak i negatywnych), ale postanowił odpowiedzieć, po tym jak sam wypatrzył u nas to ciekawe pytanie, i prosił mnie o zamieszczenie odpowiedzi:

Sagi były utworami prozatorskimi - wprawdzie często kunsztownymi językowo, ale nie opierającymi się na rymach. Nie śpiewano ich, tylko opowiadano (jeśli towarzyszyła im gra instrumentu, to tylko jako podkreślające nastrój przerywniki w opowieści). Także czytano je - bo wielu Skandynawów potrafiło czytać we własnym języku (sagi sagnamadowie spisywali po staroskandynawsku, nie po łacinie). Nie ma możliwości, aby zmieniano dane po to, aby dostosować brzmienie wyrazów do wymogów formalnych, np. aby rymy się zgadzały (zresztą nawet w poezji skaldycznej głównym zabiegiem formalnym była aliteracja, nie rymy). Czyli forma sag nie powodowała wymogu zmiany ich treści.

Artur Szrejter

[Darth Stalin]

No to będę musiał sobie sprawić... nie ma wyjścia. Przy okazji sobie porównam z dopiero co wydaną biografią Krzywoustego pióra Rosika (znaczy sprawdzę, co o tym wydarzeniu pisze Rosik).

[Strategos]

Ja kupowałem "Wielką Wyprawę Księcia Racibora" bez wahania miedzy innymi z uwagi na autora od razu jak się pojawiła .

[Kretus]

Specjalnie dla Kretusa zamieszczam odpowiedź autora

Dziękuję bardzo, czuję się zaszczycony.

[Raleen]

W końcu udało mi się przeczytać, bo ostatnimi czasy różne inne rzeczy były pilniejsze i tak książka przeczekała parę miesięcy. Mogę tylko podpisać się pod pozytywnymi opiniami. Autor zaskakująco wiele wyciąga z pojedynczych informacji zawartych w sadze Sturlusona.

Również zastanawia mnie liczebność wojsk słowiańskich. Z informacji zawartych w książce bardzo ciekawe są te dotyczące przeplatania się świata wierzeń chrześcijańskich i pogańskich.

[Krzysztof M.]

Znakomita pozycja - jeszcze z takim typem narracji się w książce popularnonaukowej nie spotkałem. Może momentami te interpretacje są naciągane, tu i ówdzie autor trochę się powtarza nabijając kolejne strony - takie odniosłem wrażenie. Przydałoby się też trochę ikonografii, bez niej książka jest jak stół bez nogi. W muzeum w Szczecinie jest np. sporo artefaktów z epoki - jest nawet 'kącik" poświęcony tytułowej wyprawie...

Mimo wszystko jednak pozycja b. ważna - jak sadzę - w naszej historiografii.