Konkurs historyczny Strategosa (XII edycja)

[Sebaar]

Najsprawniejszy militarnie król pewnego anglo-saskiego królestwa, a także ostatni w swoim rodzaju. Jak nazywał się ów osobnik i pod jakim względem był podobno rekordzistą?

[Sebaar]

Podpowiedz:
Żył w VII wieku.

[cdc9]

Postawiłbym na Pendę, króla Mercji, zm. 15 listopada 655 r..
Czemu był rekordzistą, nie wiem. Może chodzi o niespotykaną długość panowania (ok. 30 lat).

[Sebaar]

Tak, chodziło o ostatniego pogańskiego króla anglo-sasów. Co prawda nie chodziło mi o długość panowania, ale o liczbę królów którzy mieli paść w bitwach przeciwko niemu (co najmniej 7 w tym jeden święty ).

[cdc9]

Ciekawostka.

Do dziś wizyty na najwyższym szczeblu niosą ze sobą zwyczaj przekazywania sobie wzajem przez głowy państw prezentów. Dziś te prezenty w wielu państwach są udostepniane zwiedzającym do podziwiania. Wśród nich brakuje dziś raczej prezentów kłopotliwych. Dawniej jednak bywało czasem inaczej ...
W 1251 roku król Norwegii Haakon IV obdarował Henryka III Plantageneta czymś, co o ból głowy przyprawiało miejscowych szeryfów. Było to coś, co było niewątpliwie piękne, ale koszmarnie drogie w utrzymaniu.
Niewątpliwie Henryk III wiedział, co robi zrzucając wszelkie koszta na barki swych urzędników.
Co było prezentem?

[Sebaar]

Niedźwiedź polarny

[cdc9]

Jak najbardziej.

[Sebaar]

Był to konflikt w którym po raz ostatni miały zetrzeć się armie trzech katolickich potęg w swoich białych mundurach walczące po przeciwnych stronach. Jak nazywał się ten konflikt?

[Schtrasny]

Białe mundury i katolicyzm kojarzy mi się z Francją, Austrią i Hiszpanią. Strzelam: wojna o sukcesję hiszpańską?

[cdc9]

To już raczej o sukcesję polską.

[Sebaar]

Blisko....

[cdc9]

No, to wojna o sukcesję austriacką.

[Schtrasny]

Szybszy był....

[Sebaar]

No, to wojna o sukcesję austriacką.

I to jest dobra odpowiedz.

[cdc9]

Cała nasza literatura historyczna pełna jest obrazków Polaków wiernych do końca Napoleonowi. Również bez trudu znajdziemy polskich wielbicieli rewolucji.
Są jednak i ludzie stojący niejako po drugiej stronie barykady.
Jest taki piekny przykład człowieka wiernego do tragicznego końca Burbonom, rodzinie królewskiej.
Był ostatnim, dwunastym dzieckiem swych rodziców. Niewątpliwie był utalentowany i jego umiejętności nie uszły uwadze królowi, który wysłał go na stypendium do Paryża.
Król miał wobec niego konkretne plany, ale on wybrał inną drogę i stracił królewski mecenat. Mam na myśli artystę i w tym miejscu wystarczy, że napiszę, iż król chciał, aby zajmował się on pracami monumentalnymi (w każdym razie dużymi), ale on upodobał sobie formę bardziej kameralną i to ona przyniosła mu sławę.
Stał się bliski (na ile to możliwe przy różnicy pozycji) dworowi królewskiemu, a osobliwie królowej. W pewnym sensie był z nią do końca i dzięki temu powstało dzieło, w którym przedstawił królową tak, że postronni obserwatorzy mówili, że to jedyne dzieło przedstawiające królową jako człowieka.
O kim piszę?