Strategie

Zawsze możecie się pocieszać, że tytuł gry, jak rzadko który tytuł, oddaje jednocześnie jej jakość

Brawo Czarku, trafiłeś w punkt!

Dodam jeszcze jedno i już znikam: to nie tak, że sobie z was clownuję (przynajmniej nie do końca, może troszkę trefnisiowato ), tylko rozumiem poziom rozczarowania po jakimś poziomie oczekiwań. Od wydatków z kolei bardziej boli mnie w takich sytuacjach strata czasu. Na swoim przykładzie miałem tak ze "Stalin's War" - zagrałem w tę grę bodajże z 15 razy, szukając i sprawdzając, czy może jednak coś tam w niej działa. W "A Few Acres of Snow" mam ponad siedemdziesiąt rozegranych gier, z czego lwia część była szukaniem odpowiedzi na strategię wygrywającą. Tego czasu nikt mi nie zwróci a patrząc wstecz, był to czas kompletnie zmarnowany.

Jeżeli grałeś w Stalin's War nie dlatego, że grało się dobrze, a wyłącznie po to, żeby szukać odpowiedzi na strategie wygrywającą, to faktycznie był to zmarnowany czas. Moim zdaniem, z Illusions of Glory jest nieco inaczej. Fundamenty gry są zdrowe, bo ścieżkowe. Ten silnik naprawdę dobrze działa i doskonale sprawdza się w grach z tego okresu. Szczęśliwe, niektóre niedowarzone rozwiązania z IoG możemy dzięki temu łatwo zastąpić ścieżkowymi (choćby system strat).

Baza jest zatem zdrowa i dobra, mocno byle jest z kolei nadbudowa, wynikająca z tego, że deweloper i testerzy zdecydowanie nie stanęli na wysokości zadania. Chwiejność autora, który zgadza się na wszystkie proponowane zmiany, jest tutaj tylko irytującym dodatkiem do podstawowego problemu.

Gra w Illusions of Glory bywa frustrująca ze względu na jej słabości, ale nie zmienia to faktu, że gra mi się w nią dobrze i na półkę odstawiać jej nie zamierzam, chyba, że poza mną nikt już nie będzie chciał w nią grać

Raubritter pisze:Gra w Illusions of Glory bywa frustrująca ze względu na jej słabości, ale nie zmienia to faktu, że gra mi się w nią dobrze i na półkę odstawiać jej nie zamierzam, chyba, że poza mną nikt już nie będzie chciał w nią grać

Ja również nie zamierzam mimo świadomości niedociągnięć. We wszystkich moich grach na szczęście rozstrzygnięcia zapadały na czysto militarnym polu, a nie za pomocą dopalaczy w postaci dodatkowych bajerów. Poza tym gra mi się w IoG fajniej niż w PoG, klimat gry jest zdecydowanie bliższy mojemu sercu.

No pewnie i przesadziłem z tym porównaniem do dwu bubli doskonałych, ale świadomość, że Czcigodny Autor ogłasza coś w rodzaju plebiscytu na nowe reguły i że wszystkie nasze home rules mogą się okazać do nich nieprzystające frustruje mnie niepomiernie. Może to taki atawistyczny, polski odruch, że znowu, jak już tyle, tyle razy zaufaliśmy i zostaliśmy zrobieni w balona... Ogólnie to chętnie zagram z Tobą, Raubritterze, ale też nikogo nie będę specjalnie namawiał do poświęcenia czasu temu produktowi amerykańskiego geniuszu. No i będę grał ze świadomością, że Twoje home rules to jednak gra w zupełnie inną grę na planszy do IoG, i że poprawiona wersja (jeśli kiedyś powstanie i jeśli nie okaże się równie niedotestowana jak wyjściowa) może nie mieć z nimi nic wspólnego.

Czy jest może do tego polska instrukcja ?

Myślę, że jak stworzy ją Raubritter, będzie znacznie lepsza od oryginału.

Łatania gry ciąg dalszy. Pojawiły się living rules

https://s3-us-west-2.amazonaws.com/gmtw ... _11-17.pdf

Z ciekawostek, autor wreszcie zauważył, że Troop Quality jest źle wyskalowane i wprowadził dość znaczące zmiany, które sprawią, że jakość wojska będzie zapewne pogarszała się dużo szybciej, szczególnie w przypadku Włochów.

Chyba, powoli, idziemy w dobrym kierunku. Ciągle jednak nie przekonują mnie zasady dotyczące strat. To wciąż są nieprzemyślane, niepotrzebne zmiany w stosunku do oryginału.

Doczytałem też (rychło w czas), że nie można morskim ruchem strategicznym przerzucać LCU. W tym kontekście błąd związany z Bułgarią, który sprawia, że gracz PC kontroluje kiedy i czy w ogóle wejdą do gry Anglicy i Francuzi nabiera jeszcze większego znaczenia. Wystarczy, jeśli PC nie wprowadzi do gry Bułgarii i front bałkański mamy w zasadzie zamknięty, bo przerzucenie tam Włochów staje się jeszcze trudniejsze.

Miałem kupić, ale że się po kilku zhajpowanych bublach zrobiłem ostrożniejszy, to się wstrzymałem. Teraz widzę, że to była słuszna decyzja. Szkoda bardzo, bo jestem wielkim fanem Ścieżek

Autor zrzuca winę na playtesterów:

Don't blame Fred Schachter, my game developer. Playtesters let us both down by not "red flagging" problems.

Po części słusznie, zawiedli na całej linii, ale niektóre błędy powinny być oczywiste dla autora i dewelopera, nawet bez żadnych testów.

Niemniej, zmiany wprowadzone w obecnej wersji living rules oceniam pozytywnie. Niepokoi mnie oświadczenie autora, że to już wersja ostateczna, ale znając jego miękką naturę, nie biorę tego całkowicie poważnie

To ile tam tych testerów było? 2-3 duety? Nie wierzę, że gdyby miał 10-12 stałych grup, co przy grze tej skali powinno być minimum, to nikt nie by nie wyłapał tych wszystkich baboli. Dla mnie zwyczajnie niezrozumiałe i świadczy o błędach osoby, która projekt gry prowadziła (nie wiem czy autor, czy jakiś redaktor/manager). A jeszcze autor zwalający błędy w grze na swoich testerów...żenada

Jak wygląda gra po erratach z 2018 r.?

Czy ktoś z forumowiczów może się wypowiedzieć jak wygląda rozgrywka po erratach?

Trudno nie doczekałem się ale grę nabyłem. Załączona jest instrukcja i karty pomocy graczy i trochę kart do zamiany. Wszystko z napisem 2nd edition.
Prośba jeżeli ktoś robił sobie tłumaczenia inst lub kart o kontakt na priv. Z moim angielskim namęczę sie zdrowo a może ktoś ma już zrobione.

pozdr