Rozłożyłem sobie dzisiaj Road to Moscow (niestety moi koledzy na urlopach albo w pracy, a ja na urlopie - już nie wiem) i zagrałem w scenariusz Bitwa o Mceńsk.
Trzeba przyznać, że ta gra choć nowa przypomina dinozaury gier heksowych.
Żetony są za duże na heksy i jak się tworzy zamieszanie na planszy to trzeba mieć bardzo kocie ruchy żeby się wszystko nie rozchrzaniło.
Nota bene żetony słabo wysztancowane i wyjmowanie z wypraski to męka. A poza tym słabo rogi wyglądają.
System jest bardzo fajny, ale dla dłubaczy. Trzeba starannie liczyć co gdzie przesunąć. Ile będzie można przyznać artylerii (mniej więcej bo się rzuca kostką), lotnictwa itp.
Nie podoba mi się, że gra prowadzi poprzez punkty zwycięstwa gracza po sznurku. W odpowiedniej kolejności trzeba szybko zdobywać wskazane punkty terenowe bo inaczej sporo punktów przepada (za jedno miasteczko można dostać np. 10 punktów, a to już jest 5 zniszczonych stepów wojsk radzieckich). Gdzie jest swoboda działania gracza? I tak Niemiec ma pod górkę bo musi pilnować zaopatrzenia.
Przepisy napisane czytelnie, ale wyjątków jest sporo i mimo wielu kart pomocy człowiek się gubi w gąszczu. Ale to dopiero pierwsza rozgrywka i to solo. Już się Konrad zapowiadał więc będę mógł przećwiczyć z człowiekiem.
W każdym razie po 3 etapach mózg mi wysiadł bo Niemcy ledwo ugryźli obronę radziecką, okazało się, że zapomniałem o jednym przepisie artyleryjskim, połowa lotnictwa niemieckiego została rozwalona, a radziecka 11 Brygada Pancerna zaatakowała prawe skrzydło niemieckie i wyszła na flankę ugrupowania szturmowego Eberbacha.
Przypomniały mi się początki grania w planszówki. Stare pokomplikowane heksówki.
. Coś więcej wiadomo na ten temat?
ale w każdym pudle masz 4-5 bitew. W tym roku wychodzi pięciopak z 1814 rokiem. Cudo.