melduję wszystkim zainteresowanym, że w razie czego służę jako przeciwnik w grze w Aleksandra.
Pierwsze impresje:
1) tak, to jest odtwarzanie historii na zasadzie prawie role - playing
2) zasady czasem niejasne, ale na consimie już sobie poradzili
3) pomysł na grę - nie ma etapów, aktywacje poprzez ciągłe losowanie i żetonów aktywacji (które natychmiast wracają do puli). TO CHODZI
4) bitwy proste, o wiele ważniejsze jest to, co się wydarzy PO bitwie.
5) gra jest liniowa o tyle, że zmierza w kierunku chwalebnej śmierci Aleksandra ( z odniesionych ran) albo buntu armii macedońskiej w chwili, gdy Persowie są jeszcze wystarczająco silni. Gdy Aleksander zdąży zrealizować kilkanaście zadań - wygrywa. I tyle.
6) średni czas gry to chyba około 4-5 godzin
7) gra jest tylko dla dwóch lub jednego (a nie, jak napisali w sieci, dla 1-4)
8) po dwóch godzinach zamknąłem grę samotniczą. Aleksander odniósł kilka ran, armia macedońska zaczynała być zmęczona, Memnon umarł na tajemniczą chorobę, Parmenion z Antypatrem stali pod Damaszkiem, Aleksander koło Issos, trzecia armia pilnowała Azji Mniejszej, w Europie zostały tylko garnizony. Kłopotliwe dla Macedonii były puste skarbce w Pelli (brak uzupełnień) i w Sardes (jw. + brak możliwości dużych manewrów). Dariusz nadal siedział w Suzie z wielką armią, dwie rozbite armie perskie cofały się przez Babilonię. Egiptu broniła tylko flota oraz bardzo silne garnizony. Jeszcze wszystko mogło się zdarzyć...
9) jeśli ktoś lubi planowe kampanie, organizację zaopatrzenia, wojnę manewrową i niepewność wojny - polecam. Warto próbować - Aleksandrowi się udało...
Gra używa kart jednakże nie jest to card-driven game. 
Niemniej wzmianke dla grona zrobilem.
