Onward Christian Soldiers (GMT)

[Andreas von Breslau]

Odpowiedź prowadzącego projekt ze strony GMT na moje pytanie.

Wg mnie powinna być możliwość rekrutacji, przynajmniej po udanym przekupieniu Ormian, ale odpowiedź to odpowiedź.

Zawsze można sobie dorobić home rule.

[Leo]

Okazało się, że jednak wodzowie Ormian nie mogą rekrutować.

To po co w takim razie jest tyle żetonów Ormian?

[Jasz]

Może do innego scenariusza?

[Wilk]

Nie jestem wielkim fanem tego tytułu, mówiąc szczerze.

[Raleen]

To mnie zaskoczyłeś Wilku, a co Ci się tam nie podoba?

PS. Poprzenoszę posty jak będzie trzeba do właściwego wątku.

[Wilk]

W skrócie mam wrażenie dużego oderwania mechaniki od konfliktu (coś jak przy scenariuszu Warriors of God z Robin Hoodem ). Za stosunkowo najbardziej udaną uważam pierwszą krucjatę, a druga i trzecia wydają mi się wariacjami na temat pierwszej, co już nie ma prawa działać, podobnie jak system z wojny stuletniej nie ma prawa działać dla XII-XIII w. Przyznaję jednak, że to prawdopodobnie najbardziej udana gra Berga.

[Raleen]

Hmm, pociągnę jednak temat jak znajdziesz chwilę: co konkretnie nie pasuje do scenariusza z II i III krucjaty, a pasuje do I-szej?

[Anomander Rake]

Przyznaję jednak, że to prawdopodobnie najbardziej udana gra Berga.

Zupełnie się nie zgodzę. Jest w grze kilka fajnych pomysłów, ale na mnie gra sprawia wrażenie niedorobionej. Szczególnie kwestie zaopatrzenia i zdrady. Super jest dla odmiany system aktywacji połączony z kartami.
Nie pamiętam teraz szczególnie dużo gier Berga, ale jego jest chyba Carthage, którą to grę uważam za znakomitą.

[Wilk]

Hmm, pociągnę jednak temat jak znajdziesz chwilę: co konkretnie nie pasuje do scenariusza z II i III krucjaty, a pasuje do I-szej?

Odpowiadam na zadane dawno temu pytanie, ale odpowiedź jest o tyle niedowarzona, że z tytułem zapoznawałem się kilka lat temu, nie wiem czy dobrze zapamiętałem szczegóły i teraz mogę pisać bzdury, za co z góry przepraszam. Fajna była w I krucjacie aktywacja dowódców z kart (o której ktoś tu wspominał) i nie wiem, dlaczego nie ma jej (o ile dobrze pamiętam) w późniejszych scenariuszach. Podobnie nie rozumiem, dlaczego akurat I krucjata była najbardziej multiplayerowym scenariuszem, podczas gdy kolejne nadają się do tego znacznie bardziej. Ogólnie wyniosłem z gry wrażenie, że Berg ma jakąś dziwną wizję krucjat.
Co zaś do tego, czy jest to najlepsza gra Berga, to to jest tak, że ja ogólnie nie jestem jego fanem i kojarzy mi się on z cokolwiek topornymi grami pełnymi władowanego tam nieco na siłę chromu i na tym tle OCS prezentuje się nieźle, ale też nie grałem we wszystkie jego gry (to byłoby spore osiągnięcie). W Carthage nie grałem, ale słyszałem wiele dobrych opinii.

[Leliwa]

Hmm, pociągnę jednak temat jak znajdziesz chwilę: co konkretnie nie pasuje do scenariusza z II i III krucjaty, a pasuje do I-szej?

Odpowiadam na zadane dawno temu pytanie, ale odpowiedź jest o tyle niedowarzona, że z tytułem zapoznawałem się kilka lat temu, nie wiem czy dobrze zapamiętałem szczegóły i teraz mogę pisać bzdury, za co z góry przepraszam. Fajna była w I krucjacie aktywacja dowódców z kart (o której ktoś tu wspominał) i nie wiem, dlaczego nie ma jej (o ile dobrze pamiętam) w późniejszych scenariuszach. Podobnie nie rozumiem, dlaczego akurat I krucjata była najbardziej multiplayerowym scenariuszem, podczas gdy kolejne nadają się do tego znacznie bardziej. Ogólnie wyniosłem z gry wrażenie, że Berg ma jakąś dziwną wizję krucjat.
Co zaś do tego, czy jest to najlepsza gra Berga, to to jest tak, że ja ogólnie nie jestem jego fanem i kojarzy mi się on z cokolwiek topornymi grami pełnymi władowanego tam nieco na siłę chromu i na tym tle OCS prezentuje się nieźle, ale też nie grałem we wszystkie jego gry (to byłoby spore osiągnięcie). W Carthage nie grałem, ale słyszałem wiele dobrych opinii.

Bergową grą są również Sukcesorzy. Słabizna, co?

[Wilk]

Słabizna nie, ale jakimś zaprzysięgłym fanem też nie jestem...