Po dłuuuugiej wakacyjnej przerwie wracamy na frontowe areny walk.
Od czasów czerwcowego Grenadiera 2009 nie graliśmy z Wookushem w nic, więc popuściliśmy wodze fantazji i znowu stworzyliśmy epicką "rozpierduchę"... Tym razem rzuciło nas na Ost-front.
Założeniem głównym dla broniących się Niemcami Wookusha było: niedopuszczenie do przełamania obrony na linii brzegowej rzeki przez napierającą siłą pancerną ZSRR (ja).
Gdyby Czerwonoarmiści przeszliby most i udałoby się im wyprowadzić poza pole walki (po niemieckiej stronie stołu) jak największą ilość pancerki cała bitwa zakończyłaby się totalną klęską niemieckiego HEER, doszłoby do "przełamania" katastroficznego w skutkach dla całego operacyjnego regionu działań.
Analogicznie pod moją komendą Rosjanie mieli się przeprawić przez most, zniszczyć co się da i szybkim uderzeniem wyjść poza pole walki na końcu planszy po stronie niemieckiej.
Rozkład sił:
ZSRR (q.b):
2x Zgrupowania pancerne T34 (3x T34`76 + 1x T34`85 -> na każdym tanku 1 drużyna piechoty gwardzistów = 8 drużyn)
2 x działo ZiS 3
HEER (Wookush)
3x Pz IV ausf. G
1x Ferdinand
1x Pluton Grenadierów
Początkowo zdawać by się mogło, że przewaga pancerna daje dowódcy duży komfort psychiczny stronie ZSRR - co się potem okazało, nic bardziej mylnego. Ukształtowanie terenu z jakim przyszło mi się zmagać wymagało podjęcie zupełnie innych środków i metod walki z niemiecką "panzerwaffe". Mało tego - żeby dodać smaczku rozgrywce w stylu "atak - obrona" - broniący się Wookush w nowatorski sposób dla tego scenariusza (za moją namową) rozmieścił swoje siły tak, że nie było widać "od razu" po rozstawieniu co jest gdzie (metoda białych kartoników sprawdziła się w 100% i zasiała spore zamieszanie). Oddało to w 100% "słabość w rozpoznaniu" nacierających Rosjan oraz dało obronie HEER szansę na zgotowanie "gorącego powitania" Czerwonoarmistów jeszcze po ich stronie rzeki.
Więcej szczegółów zdradzał nie będę - zapraszam do obejrzenia małego foto-story:
Rzut na pole walki - 2 ujęcia planszy i rozstawienia "białych kartoników" z prawdziwymi i z "fałszywymi" pozycjami HEER Wookusha
Pierwsze 2 pełne tury grałem praktycznie sam ze sobą - "białe kartoniki" skrycie maskujące pozycje obrony Wookusha miały opaść dopiero po 2. turze. Ruszyłem swoje pancerne siły przed siebie - co się potem okaże błędem prawie, że kanadyjskim syndromem Villers Bocage...
Koniec tury 2. przyniósł pierwsze niespodzianki - Niemcy co się okazało bardzo blisko się podtoczyli pod osłoną nocy na sam wał po drugiej stronie rzeki... W ramach terapii wstrząsowej tuż za mostem stał Ferdinand a obok po obu krańcach mapy po 1 Pz IV ausf. G, a obok Ferdinanda załoga bunkra uzbrojona "po zęby" w różne "umilacze" tylko czekała aż wytoczą się Rosjanie.
Kierujący całą akcją oficer HEER zameldował przez radio do wszystkich jednostek: "Strzelać!" i rozpętało się prawdziwe piekło... W oka mgnieniu pierwszy T34`85 prowadzący kolumnę został trafiony i unieruchomiony, jednocześnie pozbawiony 3 członków załogi jak i samej armaty [sic!]
Odpowiedź ogniowa moich Czerwonoarmistów była prze-mizerna... Nic nie zdołało nawet drasnąć oprawcy - ruchomego "bunkra" z armatą 88mm :devil:.
Pociski odbijały się od niego jak groch. Zdołałem tylko unieruchomić jedną Pz IV g po prawej stronie od mostu - i jak się potem okaże to były jedyne straty po stronie niemieckiej tego wieczoru ! [ROTFL].
Mało tego - kolejne maszyny wroga włączyły się w kanonadę - skutkiem czego jeden z ostatnich jadących w kolumnie lewej strony drogi teciaków wybuchł jak petarda zabierając na tamten świat ze sobą przewożony na nim desant 12 wojaków a także 24 wojaków falą wybuchu z 2 czołgów jadących obok! Żeby tego było mało jeden z teciaków - sąsiad "petardy" został unieruchomiony i wbił się prawie w budynek.
W dalszym odwecie pod ogień niemiecki dostała się załoga jednego z dział Zis 3. Efekt -> cała obsługa przygnieciona pod ciężkim ogniem karabinów maszynowych wroga...
Ostatnie tury to pasmo równie sromotnych porażek - "wąskie gardło mostu stało się grobowcem dla dalszej części przewożonych piechurów desantu, jak i samych załóg teciaków, z których na samym końcu sprawnych bojowo zostały tylko 3 w wersji 76,2 mm. Wcześniej na moście straciłem drugiego `85mm i na tym atak ZSRR się zakończył. Nie pomogły salwy artylerii ZiS'ów 3, nie pomogły kości. Wszystko zawiodło od planowania po samo wykonanie, nawet kości nie toczyły się nawet dając nadzieje na lepszą karmę...
Operacja ta zakończyła się dla mnie kompletną klapą - zero zdobyczy terenowych, zero przełamania - oddałem przeciwnikowi pod nóż całą swoją pancerną siłę, oraz dałem szansę na poprawienie i tak mocnej już obrony.
Stavka wykona na mnie chyba pokazowe "rozstrzelanie" zdrajcy
Czołem Towarzysze !
bo zbierać to by ich można ale w promieniu 4 stołów do gry 
Kanadyjczycy to najprawdopodobniej Witmana utłukli 
