Potop w Bliblii a potop wg Sumerów

[Karel W.F.M. Doorman]

https://www.youtube.com/watch?v=2B3Z0MEVVk0

[SeeM]

https://www.youtube.com/watch?v=2B3Z0MEVVk0

Ciekawe. Problemem Mezopotamii były wylewy dużych rzek, które następowały w najgorszym momencie. Tygrys i Eufrat potrafiły wylewać w okolicy zbiorów, co łatwo mogło spowodować katastrofę.

[Karel W.F.M. Doorman]

https://www.youtube.com/watch?v=2B3Z0MEVVk0

Ciekawe. Problemem Mezopotamii były wylewy dużych rzek, które następowały w najgorszym momencie. Tygrys i Eufrat potrafiły wylewać w okolicy zbiorów, co łatwo mogło spowodować katastrofę.

Na przykład. Co w połączeniu z ulewnymi deszczami mogło zrobić kuku. Mnie natomiast ciekawi to, że w zasadzie wszyscy od Sumeru do Muzułmanów powtarzają prawie to samo. Zmiana imienia uratowanego człowieka i to, że Izraelici w pewnym momencie dotarli mentalnie do monoteizmu nie zmienia sensu opowiadanego wydarzenia.

Ciekawi są też ci olbrzymi czy tez giganci i ludzie czy tez hybrydy z nich zrodzone.
Fascynująca sprawa. Nigdy wcześniej mnie to nie interesowało.

[SeeM]

Ciekawi są też ci olbrzymi czy tez giganci i ludzie czy tez hybrydy z nich zrodzone.
Fascynująca sprawa. Nigdy wcześniej mnie to nie interesowało.

To są zdaje się Nefalemowie. Potomkowie aniołów i ludzkich kobiet. Ponoć Izraelici skopali im tyłki w czasie marszu do ziemi obiecanej i więcej się nie pokazywali. Ciekawe historie i też nieskończona inspiracja dla przeróżnej maści fantastyki.

[Karel W.F.M. Doorman]

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nefilim Ile to się człowiek dowie nowych rzeczy.

[Darth Stalin]

Ciekawi są też ci olbrzymi czy tez giganci i ludzie czy tez hybrydy z nich zrodzone.
Fascynująca sprawa. Nigdy wcześniej mnie to nie interesowało.

To są zdaje się Nefalemowie. Potomkowie aniołów i ludzkich kobiet. Ponoć Izraelici skopali im tyłki w czasie marszu do ziemi obiecanej i więcej się nie pokazywali. Ciekawe historie i też nieskończona inspiracja dla przeróżnej maści fantastyki.

Patrz np. znany komiks Mostowicza, Górnego & Polcha:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogowie_z_kosmosu

[SeeM]

Danikena też się naczytałem. Jak ktoś chce na szybko sprawdzić, czy taka literatura mu podejdzie, proponuję wypożyczyć skądś jego "Mój świat w obrazach".

[adalbert]

Jest to poznawczo ciekawe. Pytanie, jakie ludzie wyciągają z tego wnioski i jak bardzo przywiązani są do kategorii oryginał/prototyp -> zapożyczenie, bo to, że podobne opowieści występują w rozmaitych kulturach co do zasady wcale do takiego wniosku nie prowadzi. Właściwe o dowolnym zagadnieniu (choćby o istnieniu bóstw/Boga/Absolutu) można powiedzieć, że ktoś coś kiedyś na ten temat powiedział pierwszy i to jest niby "oryginał", a jak ktoś coś potem powiedział w tym temacie, to już jest niby "zapożyczenie". Według mnie mówienie o "wersjach" w tym sensie bardziej odpowiednie jest w obrębie jakiejś jednej spójnej całości - przykładowo mamy ewangelie synoptyczne, w których mamy rozmaite wersje tego samego zdarzenia z życia Jezusa.

[Karel W.F.M. Doorman]

Mnie fascynuje to, że różne kultury w zasadzie mówią te sama treść. Wystarczy porównać mitologie np. Słowian i Greków. Treść prawa jest zapisana w naszych sercach.

[Bolid]

Mnie fascynuje to, że różne kultury w zasadzie mówią te sama treść. Wystarczy porównać mitologie np. Słowian i Greków. Treść prawa jest zapisana w naszych sercach.

Nie wchodząc w różne wersje opowieści o Gilgameszu, które w polskim spolszczeniu i rekonstrukcji autorstwa Roberta Stillera są jakoś tam łączone, i właściwie tylko tą wersję czytałem, wyrywkowo zresztą:

Gilgamesz, po śmierci swojego przyjaciela Enkidu jest tak wstrząśnięty, że zaczyna szukać lekarstwa na nieśmiertelność; dla siebie szuka chyba, nie dla tego Enkidu, ale chyba pod wpływem tego wstrząsu. Po drodze spotyka kolesia o imieniu chyba Utnapiszti, który opowiada mu, jak kiedyś przeżył potop. Czemu sam Gilgamesz nie doświadczył tego potopu, skoro spotkał Utnapisztiego, nie wiem; może ten Utnapiszti był długowieczny i ten potop był długo wcześniej. Na koniec ten Gilgamesz znajduje ziele na nieśmiertelność, ale potem idzie się wykąpać, a wtedy wąż: szur, i porywa zielsko.

Wniosek: i potop, i węża pozbawiającego człowieka nieśmiertelności ściągnęli Żydzi od wschodnich kultur; nie musiało być tak, że obie kultury miały podobne doświadczenia.

Więc tu Karel Doorman niby nie ma racji z głębszym podłożem podobieństw, ale... kiedyś przeglądałem portal taraka, jak był bezpłatny, może znowu jest, ale dawno tam nie zaglądałem, i zwraca uwagę rola węży w szamanizmie u indian i zbieżność z wężem, zachęcającym do poznania świadomości w Księdze Rodzaju. Jakby ci indianie mieli z Żydami jakąkolwiek styczność, też byśmy powiedzieli, że oni to od siebie ściągnęli.

[Karel W.F.M. Doorman]

Mitologia Majów pokazuje, że albo coś powstało przed migracja do Ameryki, albo...

[Karel W.F.M. Doorman]

W Oceanii podania o potopie odnotowano u Dajaków z Borneo, na Markizach, w Indonezji, na Nowej Zelandii, na Tahiti.

Według podania z Wysp Banksa melanezyjski bohater Quat zbudował czółno na wzniesieniu i na nim oczekiwał ustania potopu[43].
Według podania z Fidżi stwórca świata, wężowy bóg Degei rozgniewał się na dwóch braci z pierwszego pokolenia ludzi (którzy podobno mieli ogony) i postanowił ukarać ich wielką powodzią za zabicie jego najlepszego przyjaciela, jastrzębia Turukawy. Bracia próbowali ratunku wznosząc ostrokół, jednak morze wezbrało i pochłonęło ich schronienie. Wtedy obydwaj ukorzyli się i zaczęli błagać o przebaczenie. Degei ulitował się i zesłał im olbrzymią pomarańczę, która unosiła ich na wodzie. W tym kataklizmie zginęło całe pierwsze pokolenie ludzi (według niektórych[według kogo?] były to wyłącznie kobiety). Po opadnięciu wód pomarańcza osiadła na innej wyspie[44].
Podanie z Hawajów przekazuje, że długo po śmierci pierwszego człowieka świat stał się przerażającym i złym miejscem[45]. Jedynym dobrym człowiekiem jaki pozostał był Nuʻu (Nuʻu-pale „Nuʻu modlący się”). Jego żoną była Lili-noe. Uratował się wraz z rodziną przed globalną powodzią, budując ogromne czółno z nadbudówką na pokładzie. Nuʻu zabrał ze sobą też psy, świnie, korzenie kava i orzechy kokosowe. Wody rozlały się nad całą ziemią i wszyscy ludzie zginęli; tylko Nuʻu wraz z rodziną pozostali przy życiu. W czasie gdy potop zaczynał ustępować, wielka łódź wylądowała na szczycie hawajskiej góry Mauna Kea. Następnie, gdy omyłkowo złożył ofiarę księżycowi z kava, świni i orzechów kokosowych, zszedł do niego z tęczy bóg Kāne i wytłumaczył mu błąd. Innym hawajskim podaniem odnoszącym się do potopu jest to mówiące o drzewie rosnącym nad Ka-wai-o-ulu („Wody Pokoleń”), które swoimi korzeniami skupia wody na jednym miejscu, nie dopuszczając, aby zatopiły one doliny[46].
Na Polinezji podanie głosiło, że „papa” - ziemia została zalana w wyniku wojny, jaką w rozgniewaniu wytoczył bóg burzy swoim boskim braciom - bogu lasów, bogu oceanów i innym, którzy tak jak on byli synami uranicznego boga Rangi. Podanie wspomina o „Ua-Roa” - długim deszczu, który spowodował zalanie ziemi. Potem potop ustał i gdy woda opadła ukazały się wyspy Polinezji[44]. Nikt mi nie wmówi, że Żydzi rządzą na Tahiti

[Karel W.F.M. Doorman]

https://www.racjonalista.pl/kk.php/s,2356