Napewno by to forsowalo profesionalizm. Tak samo jak "nauki cesarza" i konsekwencje dla wodzow ktorzy nie wywiazywali sie ze swej odpowiedzialnosci (jako ze plecow nie bylo mozna bylo to robic bez problemu)Napoleon powinien wydzielić takie grupy marszałków lubiących i nie lubiących się i takie 'zgranie' by samo przyszło. Niestety często czynił odwrotnie jak np. Besseries i Massena w Hiszpanii, którzy się nie znosili. Lub też znany przykład Murata i Davouta...
Bo nie bylo nad ich glowa geniusza ktory by dal do zrozumienia ze albo beda do siebie cacy i beda dzialac profesionalnie albo koniec kariery.Profesjonalny generał Hardee i równie profesjonalny w swoim fachu (świetny organizator) generał Bragg nie mogli kompletnie dojść do porozumienia i ich kłotnie były jakąś % przyczyną upadku Konfederacji. Jeden nie umiał dogadywać się z ludźmi, drugi lubił intrygi. Jednak do dziś się uważa, że jeden był świetnym dowódcą korpusu, a drugi świetnym organizatorem. Nie umieli jednak usiąść razem i się dogadać. Pycha i duma XIX wiecznego człowieka.
Gdyby taka glowa genialna by byla to jak myslisz jak by zdecydowali - kariera (i konsekwencje z braku posluszenstwa
) czy duma/pycha?
. Napoleon był za dobry dla nich 
, dla tych zdrajców i kanalii pokroju Bernadotte, Fouche, Talleyrand, Ney, Murat. Ot cała prawda. Nasz Geniusz miał za dobre serce 
. Na jego miejscu osobiście bym w 1815 rozstrzelał Fouche i Neya. Bernadotte zaś natychmiast po Auerstadt lub Wagram ... 
) bowiem jak mozna machac kijem jezeli nie mamy gwarancji ze marszalkowie musza! wiedziec co zrobic dobrze - tzn. niewiemy czy sa profesionalistami (przeciez polowa jak napisales to prosci zolnierze).