Maciejz94 pisze: ↑środa, 16 grudnia 2020, 19:29
Niestety nie miałem okazji grac z kartami, nie zakupiłem jeszcze Serpents of the seas
. Cykl zasad używania ich znam (teoretycznie). Jednak spotkałem się z opinią, że urozmaicają rozgrywkę, czyniąc ją bardziej szczegółową, co wydaje mi się wskazane w przypadku pojedynków. gdzie zastosowania zasad podstawowych, skraca grę do pięciu minut z rozłożeniem planszy. Co do samych kart rozumiem obiekcje i w pełni się z nimi zgadzam, jednak uważam, że nie zawsze najważniejsze jest "wygrać" inicjatywę, a zastosować pożądany manewr (chociaż nieraz może okazać się on bezużyteczny po ruchu przeciwnika). Podobnie jak w podstawowej wersji zasad czasem wskazane jest oddać inicjatywę i poczekać na rozwój sytuacji. Same nakazy są pewnymi wymuszeniami, co swoją drogą jest zrozumiałe, gdy weźmiemy pod uwagę punktację kart. W innym przypadku moglibyśmy rzucać karty, nie oglądając się na nic. Wydaje mi się że musimy zdecydować miedzy wygraniem inicjatywy, a pożądanymi manewrami. Same plusy i minusy do ruchu czy strzelania tutaj pomijam, chociaż też są istotne. Oczywiście piszę to jako teoretyk, tak więc moje tezy mogą zostać łatwo obalone
.
Twój tok rozumienia wykorzystania kart jest słuszny. Niewątpliwie karty wprowadzają duże urozmaicenie i warto je stosować nie tylko w pojedynkach, ale również w innych niewielkich starciach. Natomiast szczegółowość wprowadzona kartami wynika z zastosowanie modyfikatorów zawartych w kartach i wydarzeń, a nie z wprowadzenia historycznych szczegółów taktycznych, bo pod tym względem przepisy nie różnią się od pozostałych. Niewątpliwie zagrywanie kart staje się drugim poziomem decyzyjności, co czyni rozgrywkę ciekawszą i mniej przewidywalną.
Nie chciałem, żeby moje poprzednie wpisy sugerowały, że niechętnie korzystam z kart, bo jest odwrotnie, jeżeli tylko scenariusz pozwala to proponuję grę z kartami.
Powodzenia w poszukiwaniu "Serpents of the Seas"
, karty chyba były też publikowane w jednym z numerów magazynu C3i.
Raleen pisze: ↑poniedziałek, 21 grudnia 2020, 00:05
Ja milcząco przyjąłem, że mówimy o liniowcach. Fregaty, nie mówiąc o mniejszych jednostkach, to jednak rzadkość i patrząc po scenariuszach, zwłaszcza tych z pierwszej części i potem tych bitewnych, które się pojawiały, zdecydowanie dominują liniowce, a fregaty jak się pojawiają to raczej muszą się do nich dostosować. Poza tym coś mi się kojarzy, że były osobne zasady dotyczące prędkości fregat.
Co do prędkości mniejszych jednostek, ja bym bardziej narzekał na zwrotność jednostek jednoheksowych, która paradoksalnie jest mniejsza niż dwuheksowych, biorąc pod uwagę jak się wykonuje zwroty.
A co do "Wooden Ships & Iron Men", jak byś mógł ewentualnie przybliżyć co masz na myśli.
Pisząc o mobilności czy właściwościach nawigacyjnych okrętów miałem na myśli zarówno prędkość jak i ich zwrotność. W FC gdzie nie ma limitu zwrotów, gdzie dodatkowo część zwrotów wykonuje się nie ponosząc kosztów w punktach ruchu, mogłoby się wydawać, że kwestię zwrotności można oddać jedynie różnicując maksymalną ruchliwość. I jest przepis, który pozwala na dodanie 1PR nie uszkodzonym fregatom i korwetom, tylko czy to nie za mało? Zarówno fregaty powinny być zwrotniejsze od liniowców, jak i OL kl. 3 i 4 powinny być zwrotniejsze od OL kl. 1 i 2.
W przywołanej grze "Wooden Ships & Iron Men", np. OL kl. 1-2 mogą wykonać tylko jeden zwrot na turę, OL kl. 3-4 dwa zwroty, a fregaty trzy zwroty. W tej grze ruch jest symultaniczny, czyli przed przesunięciem żetonów zapisuje się wszystkie ruchy, nie dochodzi wówczas do sytuacji, w której okręty płynące za sobą w odległość 300 - 500 metrów dopływają do siebie, strzelają i odpływają w zależności od wygranej inicjatywy.
Wpływ na manewrowość miał też poziom wyszkolenia i doświadczenia załogi, a zrównanie tego poziomu dla całej eskadry, a zwłaszcza floty, jest pownym uproszczeniem.
Nie chcę krytykować systemu, warto jednak zdawać sobie sprawę, że starcia w rzeczywistości wyglądały nieco inaczej niż w grze.
Niewątpliwie uproszczenie we FC są, ale za to oferują ciekawą, szybszą i bardziej dynamiczną rozgrywkę, a pytania zawsze można stawiać
.
Jak tylko pojawiła się gra "Flying Colors", to siłą rzeczy porównywana była do "Wooden Ships & Iron Men", dlatego pozwoliłem sobie przywołać ten tytuł.
P.S. Można też przywołać grę dostępną obecnie na rynku "Master & Commander. Napoleonic Naval Combat" wydawnictwa White Dog Games. Gra szybka i nieskomplikowana, osiem stron zasad można ponoć opanować w 15 minut. Mamy w niej sześć klas okrętów, a wartości ruchu zawierają się w przedziale 2-5. Dużą rolę odgrywa też jakość załóg, których mamy pięć poziomów wyszkolenia. Jedna uwaga, w grę nie grałem, powtarzam tylko informacje jednego z recenzentów.
, karty chyba były też publikowane w jednym z numerów magazynu C3i.
