Dyskusja o artylerii

[RAJ]

W temacie o wrześniu 39 miała miejsce dyskusja o skuteczności artylerii.
Uważam, że ten temat warto rozwinąć, zwłaszcza, ze znalazłem bardzo ciekawy artykuł na ten temat dotyczący badań nad skutecznością artylerii brytyjskiej podczas WW2.
http://nigelef.tripod.com/wt_of_fire.htm

Warto przeczytać, jest tam wiele bardzo istotnych informacji - np. kształt fali wybuchu.

Podczas badań pracowano model, zgodnie z którym, zniszczenie (rozumiane jako zadanie ponad 30% strat!!!) dziesięcioosobowej drużyny piechoty ukrytej w okopach na na terenie obszarze kwadratu o boku 100 jardów (ok 90m) wymaga !!! 690 !!! pocisków 25 funtowych (kaliber około 87mm).
Równocześnie zneutralizowanie tej samej drużyny wymaga tylko 8-32 pocisków!!!

[Ogmios]

Dla mnie to wcale nie jest szokujące: do zniszczenia trzeba praktycznie trafić w zajęty okop, czy mniejsze lub większe pobliże zależne od kalibru, gdzie można liczyć na szansę na zranienie od fali wybuchu czy ogłuszenie/zasypanie, a do neutralizacji (czytaj nie wychylania się) starczy co jakiś czas posłac pocisk. W każdym razie ciekawy link, poczytam.

[brathac]

A jaka jest różnica między zniszczeniem a neutralizacją?

[Ogmios]

“Neutralising” To prevent enemy movement and observation, and in cases of greater effect to prevent the effective use of enemy weapons. Effect to last during the bombardment.

“Morale” To produce, in addition to neutralisation, a lack of will to resist continuing for some time after the end of the bombardment.

“Lethal” To kill or wound enemy personnel.

“Material” To destroy or damage enemy equipment.

Ciekawe, czy nie przesadzono efektu morale jeśli

Studies examined hostile and fratricidal artillery fire, and friendly fire on subsequently captured positions.

[RAJ]

Przy czym

For example, modern thinking suggests that 30% casualties results in a target being militarily 'destroyed'. The fine print of definitions and whether or not this is true are not considered further!

Więc w przykładzie z 10 osobowa drużyną zniszczenie oznacza zabicie/zranienie co najmniej 3 żołnierzy.

Dla mnie to wcale nie jest szokujące: do zniszczenia trzeba praktycznie trafić w zajęty okop, czy mniejsze lub większe pobliże zależne od kalibru, gdzie można liczyć na szansę na zranienie od fali wybuchu czy ogłuszenie/zasypanie, a do neutralizacji (czytaj nie wychylania się) starczy co jakiś czas posłac pocisk.

To dość oczywiste, ale zaskakująca jest ilość pocisków potrzebnych do zadania strat w wysokości 3 ludzi. Wychodzi 230 pocisków na osobę. To powinno otworzyć oczy ludziom, którym wydaje się, że artyleria jest absolutnie mordercza i każdy pocisk powinien zabijać.

[Karel W.F.M. Doorman]

Strona generalnie warta polecenia, mnóstwo szczegółów.

[Karel W.F.M. Doorman]

To dość oczywiste, ale zaskakująca jest ilość pocisków potrzebnych do zadania strat w wysokości 3 ludzi. Wychodzi 230 pocisków na osobę. To powinno otworzyć oczy ludziom, którym wydaje się, że artyleria jest absolutnie mordercza i każdy pocisk powinien zabijać.

To wszystko zależy od okoliczności i od obserwacji celu. To jak z tą celnością pruskich testów sprawdzających celność. Znam zdjęcie z I Wojny, gdzie jeden pocisk załatwił na raz kilku żołnierzy niemieckich.

[RAJ]

Gdy rozmawiamy o statystyce, to pojedyncze przypadki są nieistotne.
To oczywiście jest modelowy przykład w konkretnych dość skrajnych warunkach. W tekście jest to dokładnie opisane i jest wiele istotnych informacji, np. kształt fali uderzeniowej wyjaśnia jak to się może stać, że z dwóch osób odległych od siebie o 1 metr jedna będzie nietknięta a druga poszatkowana.

[Karel W.F.M. Doorman]

To się wszystko zgadza, tylko że to teoria. No i na realia drugowojenne. Trochę inne aniżeli te z lat wcześniejszych, bnp. z I Wojny.

[RAJ]

Dyskusja dotyczyła artylerii podczas WW2, to jest dział o WW2... oczywiście można rozwinąć o WW1.
Ogólnie, biorąc pod uwagę mniejszy kaliber, gorsza celność i gorsze rozpoznanie i łączność spokojnie można stwierdzić, że tych pocisków potrzeba było dużo więcej.
Co by się zgadzało z tym, że jednostką ilości zużytej w operacjach WW1 amunicji artyleryjskiej były tysiące wagonów.

[Telamon]

a do neutralizacji (czytaj nie wychylania się) starczy co jakiś czas posłac pocisk.

Nazywa się to "ogniem nękającym".

[RAJ]

Niezupełnie. Ogień nękający jest wtedy gdy ostrzeliwujesz wroga bez intencji wykonania innych działań. Np. po trochę przez całą noc, żeby żołnierze nie mogli spać.

[Darth Stalin]

Tak przy okazji:

Z II wojny Pejotl wspominał, że wyczytał o przygotowaniu ogniowym radzieckim w 1944 r. gdzie zmiotło około 50% pierwszej linii niemieckiej w ludziach i nie było już potem oporu.
No, ale Sowieci jak zwykle przesadzali i potrafili osiągnąć skupienie 500-700 dział na kilometr frontu. To już szaleństwo.

To nie było tak, że te wszystkie setki dział stały "koło przy kole" i strzelały jednocześnie. Cały patent polegał na tym, żeby móc utrzymywać natężenie ognia w sytuacji, gdy trzeba uzupełniać amunicję, chłodzić działa, ew. wymieniać uszkodzone/zniszczone (np. ogniem kontrbateryjnym, ale też w wyniku zmęczenia materiału i innych awarii) itd. itp. Czyli mając np. pułk artylerii możesz utrzymywać stałe oddziaływanie ogniowe siłami jednego dywizjonu; w tym czasie drugi zmienia pozycję a trzeci uzupełnia amunicję. ewentualnie najpierw walą dwa, potem wchodzi jeden (te dwa się uzupełniają) i tak na zmianę aż zostanie osiągnięty skutek (np. przełamanie).

[Yeti]

"Czyli mając np. pułk artylerii możesz utrzymywać stałe oddziaływanie ogniowe siłami jednego dywizjonu; w tym czasie drugi zmienia pozycję a trzeci uzupełnia amunicję..."

Naszym sojusznikom zza Bugu udało się powyższe, jako tzw Karuzela, przygotować dla ognia czołgowego, gdzie zmieniają się pozycją trzy lub cztery pojazdy, prowadząc ogień ciągły.

W wariancie na cztery, ostatni czeka na ujawnienie się pozycji pojazdu/artylerii przeciwnika.

[Darth Stalin]

Przy czym owa "karuzela" ma sens w ramach wspierania wojsk własnych w trakcie walk w terenie zurbanizowanym/umocnionym; IMHO nie za bardzo nadaje się do zastosowania w "klasycznej" walce pancernej