Ostfront 1914 (klon Tannenbergu)

[Raleen]

A spytam (może głupio - bo nie pamiętam), jak było w oryginalnej wersji? Atakujący mógł tylko wejść na pole obrońcy?

[Karel W.F.M. Doorman]

Tak, Atakujący mógł wejść tylko na pole opuszczone przez przeciwnika. Za to nie wolno było opuszczać strefy kontroli wroga we własnym ruchu. Tu można, kosztem odpowiedniej liczby PR. W etapach ciepłych 3 PR, w etapach jesiennych 2 PR, w etapach z śnieżyca 1 PR. Ale to wynika tylko z tego, że ruchliwość w tych etapach się zmniejsza.

[Raleen]

Resztę pamiętam, ale to jakoś niekoniecznie. Dość mocno to wszystko ubezwłasnowalnia stronę bez inicjatywy.

[Karel W.F.M. Doorman]

Resztę pamiętam, ale to jakoś niekoniecznie. Dość mocno to wszystko ubezwłasnowalnia stronę bez inicjatywy.

Utrudniało życie, ale nie ubezwłasnowalniało. Kolega Michał wykorzystywał kapitalnie rezerwy. Wystarczyło w drugiej linii coś trzymać i podrzucać na zagrożone odcinki. I wtedy temu z inicjatywą nagle ta inicjatywa stawała kością w żołądku.

[Karel W.F.M. Doorman]

Pomysł Michała: oddziały bez przydzielonego zaopatrzenia walczą z modyfikatorem -2 kolumny w tabeli.

Pomysły dotyczące odwrotu i pościgu:
- wykonujemy odwrót i ucieczkę w punktach ruchu, a nie w liczbie heksów (wynik z tabeli walki -w razie ucieczki - oznacza liczbę punktów ruchu do ucieczki).
- pościg wykonujemy o taką liczbę punktów ruchu, o jaką cofnął się przeciwnik, ale zawsze wchodzimy na heks, który przeciwnik opuścił.

[Karel W.F.M. Doorman]

Kolejna zmiana:
test na samodzielność dowodzenia sztabów korpusu odbywa się bez modyfikatora za poprzedni rozkaz.

[Karel W.F.M. Doorman]

Po wczorajszej grze i rozstrzyganiu starć nasunęła mi się refleksja:
schemat ucieczki na podstawie strat nie nadaje się do takiej gry, w której oddziały posiadają po 12-15 punktów ruchu.

[Raleen]

Dlaczego?

[Karel W.F.M. Doorman]

Dlaczego?

Założyłem, ze ucieczka nie wpływa na inicjatywę. Okazuje się, że to błąd. Wycofanie się o jeden heks pozwala na odzyskanie wytrzymałości. Jeśli obrońca jest ustawiony w szachownice, nie ma jak ścigać uciekającego.
Więc albo dodatkowy wynik, albo zwyczajnie dodawanie + za każda ucieczkę i odwrót ze stratami do inicjatywy. Ale dla każdej armii z osobna.

[Raleen]

Wydaje mi się, że bardzo rozsądnie. Szczerze powiem, zawsze byłem pod wrażeniem Tannenbergu, ale parę szczegółów systemu rozstrzygania walki nie do końca mi pasowało.

[Karel W.F.M. Doorman]

Gdybyśmy grali 1 etap = 1 doba nie byłoby o czym gadać. Ale wtedy gra miałaby.... 135 etapów.

[Karel W.F.M. Doorman]

Dostawy zaopatrzenia co etap:
1) Rosjanie - co etap 20 punktów,
2) Austriacy - co etap 15 punktów,
3) Prittwitz - co etap 5 punktów,
4) Niemcy po wejściu do gry Hindenburga - co etap 15 punktów.

[Karel W.F.M. Doorman]

Wydzielanie zaopatrzenia:
1) w fazie dowodzenia sztabom frontów, a te sztab armii,
2) w fazie walki, jeśli oddział jest zaopatrzony i chce atakować - wtedy jednak wydajemy z puli frontu, a nie z puli armii.
W taki sposób tak wydawane punkty nie będą wpływały na inicjatywę, ale umożliwia atak oddziałom, które kończą ruch poza zasięgiem dowodzenia sztabu armii.

[Karel W.F.M. Doorman]

Kolejna rzecz:
wejście w strefę kontroli: piechota 4 pr (ale zawsze jeden heks), kawaleria 6 pr.
wyjście ze strefy kontroli: kawaleria 4 pr, piechota 6 pr, ale zawsze jeden heks.

[Gracz_82]

W przypadku zaopatrzenia atak jednostek niedowodzonych przez sztab armii dalej dowództwa korpusów to dodał bym modyfikator -2 do ataku. Gdyż nie było by różnicy w ataku jednostek zaopatrzonych przez sztab i jednostek samo dowodzonych.