Ostfront 1914 (klon Tannenbergu)

[Karel W.F.M. Doorman]

Kolejna refleksja.
Trzeba jednak wprowadzić etapy maks dwudniowe. Przy etapach trzydniowych mamy tylko dwie walki co oznacza, że w walk jest co do zasady mniej niż w oryginalnej grze, a to jednak Niemcom sporo przeszkadza.

[Karel W.F.M. Doorman]

Następna refleksja:
oddział, który wykonał ucieczkę mógłby być przykrywany specjalnym żetonem, który uniemożliwiałby mu ruch więcej niż 1/2 pr i uniemożliwiał wchodzenie w strefę kontroli.

[Karel W.F.M. Doorman]

Przywracanie poziomu siły:
zamiast rzucać 4,5,6 dla Niemców i 4,6 dla Austriaków i Rosjan propozycja:

test efektywności dla współczynnika na rewersie.
kawaleria modyfikator "-1" od rzutu.
wynik pozytywny - odzyskanie poziomu i podłożenie "4" na awersie.
wynik negatywny - bez odzyskania.

W ten sposób dla oddziału o efektywności 4 na rewersie (czyli niemieckie oddziały liniowe, Honved) odzyskanie poziomu będzie wymagało rzutu 1-4, dla oddziału o efektywności "3" (gross oddziałów w grze) 1-3, dla oddziałów o efektywności "2" - 1-2. Jest to nieco lepiej dla Rosjan, ale pozostałe wymogi (dowodzenie i zaopatrzenie, 3 heksy od oddziału wroga, brak ruchu lub walki) pozostawałyby w mocy.

[Karel W.F.M. Doorman]

Poza tym refleksja: wprowadzenie odtwarzania oddziałów zniszczonych kosztem Punktów Zaopatrzenia doprowadziło do podobnej sytuacji jak w "Marne" Hexasimu: nie opłaca się doprowadzać do zniszczenia oddziałów. Zwłaszcza tych o najniższym morale, bo po pierwsze odtworzenie jest czasochłonne, po drugie w przypadku niższego morale zwyczajnie utrudnione i są spore szanse, że oddziału o morale 3 albo 2 odtworzyć się nie da.

Podobny, acz mniej rzeźnicki efekt wymyśliłem tutaj. W razie eliminacji oddziału rzut kością z modyfikatorami (zupełnie jak we Wkrze) powoduje, ze po pierwsze oddział jest odtwarzany ze sporym nieraz opóźnieniem. Po drugie pomysł Michała, by płacić PZ powoduje straty (wzmocnienie osłabionego nie kosztuje PZ), po trzecie pomysł Michała polegający na tym, że odtworzenie oddziału na rewersie powoduje, iż dalej trzeba czasu i nieco szczęścia, by go wzmocnić.

Efekt jest coraz lepszy i coraz bardziej emocjonujący dla gry. A Austriacy faktycznie porwali sie z motyka na słońce, co widać z naszej rozgrywki. Tak samo jak widać ze na początku wojny to nie Niemcy, a Austriacy głównie bronili niemieckiego Sląska.

[Karel W.F.M. Doorman]

Pomysł z przydzielaniem zaopatrzenia sztabom armii też jest arcyciekawy. W ten sposób - po wyczerpaniu zapasu w danym etapie - nie można bezkarnie atakować, bo - tak jak uzgodniliśmy - w takiej sytuacji atak odbywa się z modyfikatorem "-2' do tabeli walki, czyli szturmem można zwyczajnie tylko odzyskać stratę modyfikatora, co może szturmującego mocno zaboleć. Natomiast skrócona smycz zaopatrzeniowa sztabu rosyjskiego Frontu Północno-Wschodniego powoduje, ze gracz rosyjski musi ganiać co etap z miejsca na miejsce i zasilać zaopatrzeniem różne sztaby armii, więc nie jest w stanie skoordynować ich współdziałania, bo raz atakuje ta, drugi raz druga, a nie zsumuje modyfikatorów do inicjatywy razem, bo może użyc tylko tych, które dotyczą sztabu armii w zasięgu sztabu frontu. Sztab frontu może przemieszczać się tylko po sieci kolejowej, bez ograniczeń w punktach ruchu, czyli bierzemy z heksu x na linii kolejowej i kładziemy na heksie y dowolnej linii kolejowej normalnotorowej/szerokotorowej. Także dobudowanej/przekutej z innego rozstawu.

[Karel W.F.M. Doorman]

Propozycja zasad dotyczących ucieczki:

po wykonaniu ucieczki test efektywności,
pozytywny wynik - ucieczka zakończona,
negatywny wynik - nadwyżka nad efektywnością to ilość heksów, o które oddział dodatkowo musi uciec.

[Karel W.F.M. Doorman]

Brakujący element.

Mapa sieci kolejowej na południe od grzbiety Karpat.


I humorystyczny akcent na mapie, ale zgodny z powieścią Kazimierza Sejdy.

[Karel W.F.M. Doorman]

Zastanawiam sie jednak nad wykorzystaniem budowanych linii normalno/szerokotorowych do przewozu wojska w ograniczonym zakresie (np. 2-3 oddziały na etap).
Inaczej nie będzie żadnej różnicy z liniami wąskotorowymi, które w załączeniu mają służyć wyłącznie do dowozu zaopatrzenia.

Swoją drogą wg posiadanej przez mnie fantastycznej zresztą pracy o kolejnictwie w Wielkiej Wojnie na zachodzie wprawdzie dość szybko Niemcy uruchomili belgijskie i francuskie linie (oczywiście te najważniejsze), ale zaraz zapchali je przewozem IX Korpusu Rezerwowego z Holsztynu (pierwotnie pilnował Holsztynu przed potencjalnym desantem Brytyjczyków), co mocno utrudniło zaopatrywanie oddziałów po osi, którą właśnie ten korpus przewożono.

[Karel W.F.M. Doorman]

Koszty wejścia w strefę kontroli/wyjścia ze strefy kontroli:

Etap x3 - 6 PR,
Etap x2 - +3 PR,
Etap x1 - +0 PR.

Straty wskutek ruchu bez zaopatrzenia:

1 PW za każda jednokrotność ruchu (czyli w etapie x3 maks 3 PW, w etapie x2 maks 2 PW, w etapie x1 maks 1 PW).

[Karel W.F.M. Doorman]

Zasięgi taborów:

Etap x3 - 4 PR,
Etap x2 - 3 PR,
Etap x1 - 2PR.


Zastosowanie nowo zbudowanych kolei:

przebudowane/zbudowane koleje normalnotorowe/szerokotorowe:

1) prowadzenie zaopatrzenia,
2) przewóz maks 3 oddziałów (Niemcy) bądź 2 oddziałów (Rosja, Austria) na etap,

koleje wąskotorowe,

1) tylko przewóz zaopatrzenia.

[Witold Janik]

Piękne rzeczy tu się dzieją!
Nie wszystkie nowe pomysły rozumiem i mi się podobają, ale super. Trzymam kciuki!

Szybkie pytanie - bo akurat sam wziąłem się za przymiarki do adaptacji systemu do pewnej operacji kilka dni temu (choć pomysły pierwotnie sprzed lat kilkunastu).
Jak obliczać siłę artylerii?
1PS jednostki kawalerii/piechoty to - przyjąłem - ok 1000 żołnierzy. A jak z artylerią?

[Witold Janik]

Nie będzie nonsensownych szturmów na kawalerię. Bo za szturm trzeba będzie zapłacić.

To wyczytałem w starszym wątku o "Ostrfroncie".

Jeśli by nie było całego dodatkowego systemu zaopatrzenia, jaki wprowadziłeś (nie dałoby się tego jakoś uprościć? ), to ja - jako fan najprostszych rozwiązań - bym po prostu dodał dwie zasady do kombinacji tych kart walki:
1. Wszystkie jednostki wykonujące "Szturm" tracą 1PS (zmęczenie, zużycie amunicji itd.).
2. Kawaleria wykonująca odwrót traktuje kartę "Szturm" jako kartę "Natarcie", jeśli jest atakowana jedynie przez piechotę i/lub artylerię.

[Karel W.F.M. Doorman]

Nie wszystkie nowe pomysły rozumiem i mi się podobają, ale super. Trzymam kciuki!

Tak z ciekawości: które się nie podobają, a które są niezrozumiałe?

Nie zapominaj, ze gra odbywa się w etapach po 3 dni, a nie po jednym dniu jak w oryginale.

A jak z artylerią?

Przyjąłem:
- niemiecki batalion artylerii pieszej (16 luf) - 6 ps,
- rosyjski dywizjon artylerii armijnej/korpuśnej (12 luf) - 4 ps,
- austriacki dywizjon artylerii korpuśnej (8 luf) - 3 ps,
- austriacki dyon górski (armijny) - 12 luf - z automatu 3 ps.

[Karel W.F.M. Doorman]

Jeśli by nie było całego dodatkowego systemu zaopatrzenia, jaki wprowadziłeś (nie dałoby się tego jakoś uprościć? ), to ja - jako fan najprostszych rozwiązań - bym po prostu dodał dwie zasady do kombinacji tych kart walki:

To jest banalnie proste. Na dodatek poddaje różnice w zasobach, jak w Ostatniej Wojnie Cesarzy.
Szturm - 2 PZ, natarcie 1 PZ.

W fazie dowodzenia przydzielamy PZ z ogólnej puli armiom w zasięgu dowodzenia sztabów frontów/AOK. Niemcy przydzielają jak im się chce.

[Witold Janik]

Tak z ciekawości: które się nie podobają, a które są niezrozumiałe?

Nie zapominaj, ze gra odbywa się w etapach po 3 dni, a nie po jednym dniu jak w oryginale.

1. No z tym zaopatrzeniem armii właśnie. Pewnie to jest kwestia jasnego zapisania przepisu, od A do Z, wraz z podaniem przykładu pod spodem, bo ja jestem wzrokowiec uporządkowany.
2. Dużo tych nowych, różnych rzeczy, na różnych stronach dyskusji - nie pamiętam. Trzeba by to zebrać w 1 miejscu, np. jako dokument na google dysku z możliwością komentowania przez przeglądających.
3. Nie zapominam. To też mi się nie bardzo podoba, ale
a) rozumiem, że potrzebne jeśli ktoś chce grać całą kampanię;
b) musiałbym zobaczyć jak działa w praktyce - może bym zmienił zdanie (stare przyzwyczajenia trudno zmienić, jak wiadomo).


Moje pomysły, nad którymi się zastanawiam, jeśli chodzi o moją modyfikację starego silnika - bez uwzględniania Twojego systemu zaopatrzenia armii (moim zdaniem być może da się to po prostu zrobić inaczej, choć myśląc o moich przepisach wcale nie celuję w efekt, jaki jest u Ciebie):

1. Zasięg ruchu / forsowny marsz.
Ponieważ system nie przewiduje jakichś losowych wydarzeń "po drodze" (jakieś zagrywane karty bitewne, żetony wydarzeń z kubeczka itp.) to da się wyliczyć zasięgi ruchów przeciwnika i swoje. Żeby zwiększyć efekt "mgły wojny" (zarówno w stos. do przeciwnika, jak i swoich jednostek), rolę zmęczenia, zaopatrzenia itd. myślę nad opisanym niżej zabiegiem. Przyjęta wersja zależeć będzie od "feelingu" graczy i stopnia realizmu. Wersje są na ten moment 3:

v1. Każda jednostka, która wydała w swoim ruchu wszystkie PR (nie uwzględniając [15.4.1]), musi wykonać rzut na efektywność. Porażka rzutu oznacza stratę 1 punktu wytrzymałości. (pomysł najprostszy, ale jeszcze z pełną przewidywalnością zasięgu ruchu)

v2. Wszystkie jednostki - w stosunku do "Tannenbergu" - mają ilość PR zwiększoną o 1. Dodatkowo - patrz wyżej.

v3. Wszystkie jednostki - w stosunku do "Tannenbergu" - mają ilość PR zmniejszoną o 1 (lub może taką samą). Każda jednostka po zakończeniu zwykłego ruchu ma prawo spróbować wykonać dodatkowy ruch o 1 pole. W tym celu otrzymuje ona 1 PR plus ewentualnie ilość PR niewykorzystaną podczas wykonywania ruchu zwykłego. Aby taki ruch móc wykonać i przemieścić jednostkę o dodatkowe pole, jednostka musi zdać test efektywności. Niezależnie od wyniku testu, traci ona 1 punkt wytrzymałości.
I TU UWAGA: taki mechanizm mógłby służyć do próby wychodzenia ze strefy kontroli. Moim zdaniem - warte aby się zastanowić. Tylko 1 heks, potrzeba testu, no i tracimy 1 PW. Ale to zawsze jakaś możliwość w krytycznej sytuacji.

2. Szturm
Aby dodatkowo ograniczyć zbyt szerokie używanie karty "SZTURM" proponuję takie cóś:
9.6.5.
Oddział wykonujący pościg, którego gracz wyłożył kartę SZTURM, traci 1 punkt wytrzymałości.

3.
9.9 Koordynacja ataku
Przed upowszechnieniem się komunikacji radiowej, koordynacja ataków w skali operacyjnej jednostek pochodzących z różnych korpusów lub z wielu kierunków na raz, była sprawą trudną i mogła spowodować poważne straty atakującego (patrz np. rosyjski atak pod Sandepu w 1905 roku). Wiele zależało od jakości pracy sztabów oraz zdolności głównodowodzącego armią.

9.9.1. Jeżeli jednostki gracza wykonującego SZTURM lub NATARCIE - nie licząc artylerii - atakują z więcej niż dwóch sąsiednich heksów, to gracz taki musi przeprowadzić rzut na koordynację ataku.
9.9.2. Heks, na którym znajdują się jednostki o największej sumie siły* oraz jeden z sąsiednich heksów, który nie jest oddzielony od ww. terenem niedostępnym (jezioro) lub główną rzeką (np. Wisłą), tworzą heksy tzw. uderzenia głównego. Pozostałe heksy to heksy uderzenia pomocniczego.
*) Jeżeli istniej więcej niż jedno takie pole, to heks taki wybiera gracz atakujący. (trzeba by to lepiej zredagować)
9.9.3 Za każdy heks, z którego gracz przeprowadza uderzenie pomocnicze, należy wykonać test efektywności, przyjmując najniższą efektywność wśród jednostek ze stosu.
9.9.4. Sukces testu oznacza przeprowadzenie walki w normalny sposób.
9.9.5. Porażka testu oznacza, że jednostki z tego pola wykonają oddzielną walkę, bezpośrednio po wprowadzeniu efektów poprzedniej, przeprowadzonej w ramach uderzenia głównego, na zasadach opisanych w punktach 9.1.9 c-h, tj. stosując zagrane już wcześniej karty walki. Dla jednostek przeciwnika oznacza to, że mogą one walczyć kilkukrotnie w ciągu etapu. Jest to wyjątek od zasady [9.1.5].
9.9.6. Powyższą procedurę należy przeprowadzić także, jeżeli natarcie główne, określone w przepisie [9.9.2], przeprowadzane jest z pojedynczego heksu i nie sąsiaduje z nim żadne inne, dozwolone w tym przepisie pole, na którym znajdują się atakujące jednostki.
9.9.7. Rzuty na koordynację ataku otrzymuje modyfikator +1 za trzeci i każdy kolejny atakujący korpus, rozpatrując oddzielnie każdy heks, w wybranej przez atakującego gracza kolejności.
9.9.8. Jeżeli więcej niż na jednym heksie uderzenia pomocniczego test efektywności okazał się porażką, należy powtórzyć procedurę opisaną w punktach 9.9.1-9.9.7.

Przykłady (korzystając z ilustracji [9.2.2]):

Ilustracja górna: atakujący jednostkę „A” musi wykonać rzut na koordynację, ponieważ pole z jednostką „2” nie sąsiaduje z polem uderzenia głównego „1”.
Ilustracja dolna: Uderzenie główne z pola „1” na pole „A” jest wykonywane przez jednostki dwóch korpusów. Następnie gracz wybiera pole „2”, z którego atakują jednostki trzeciego korpusu – wykonuje on test na koordynację ataku z modyfikatorem +1. Z pola nr „3” atakują jednostki dwóch ostatnich korpusów – test wykonywany jest z modyfikatorem +3.
W przypadku gdy obydwa testy wypadną negatywnie, to po rozegraniu starcia pomiędzy oddziałami z pola „1” oraz „A”, gracz będzie musiał znów wyznaczyć pole uderzenia głównego i przeprowadzić test koordynacji ataku dla pola uderzenia pomocniczego. Może to doprowadzić do trzech różnych walk.

9.9.9. Przepis [9.2.1] ma ewentualne zastosowanie dopiero wykonaniu powyżej procedury. (oczywiście w wersji ostatecznej, po prostu trzeba będzie to inaczej zredagować wszystko)
9.9.10. Jeżeli w wyniku wyżej opisanej procedury, jednostki przeciwnika opuszczą zajmowane wcześniej pole (np. heks z jednostką „A” z powyższych przykładów), a jednostki atakujące z pól uderzeń pobocznych, które nie zdały testu na koordynację ataku nie zdążą przeprowadzić swojej walki, to gracz atakujący może nimi przeprowadzić pościg na wyżej wymienione pole.
9.9.11. Przy złej pogodzie (jakkolwiek ją sobie zdefiniujemy) rzuty na koordynację ataku otrzymują modyfikator +1.


C.d.n.
Będzie więcej dowodzenia - sztaby będą mogły wpływać na forsowny marsz oraz koordynację ataku (w tym przypadku - dowództwo armii, choć nie wiem jeszcze czy "wyłącznie" czy także"; zobaczycie co wymyśliłem dalej).

BTW. Na Facebooka na grupę wrzuciłem uporządkowaną instrukcję do oryginalnego "T", którą zrobiłem tydzień temu.
https://www.facebook.com/groups/wojenni ... 707098222/