Po kilku latach wróciłem do gry wraz z wersją Deluxe.
Mam teraz obie wersje i nie wiem co z tym zrobić.
Ale bez żartów. Nowe wydanie ma jedną zaletę dla nieco małych stołów. Ma twardą planszę i da się grać bez problemu.
Jest oczywiście ładniejsza i posiada drobne zmiany.
Zagrałem w scenariusz Barbarossa (mój hopelek).
Moje zdziwienie po ponownym naumieniu się instrukcji wzbudził fakt, że gra jest bardzo prosta.
To klasyczna heksówka bez żadnych napięć. Ruszasz się, walczysz po wyciągnięciu żetonu aktywacji.
Bo to jest konik autora. Różna kolejność aktywacji, różne wynikające z nich możliwości.
Ale po kilku rozegraniach samego początku zmagań obu socjalistycznych tyranii mam duże wątpliwości co do wpływu losowania żetonów aktywacji.
Naprawdę dużo daje Sowietom wyciągnięcie jako pierwszego żetonu po żetonie gracza z inicjatywą. Sowieci mogą się cofnąć i podciągnąć posiłki nim większość jednostek niemieckich zrobi cokolwiek.
To ma być inicjatywa?
Z drugiej strony dla Niemca zbawienne jest wyciągnięcie od razu Logistyki. Daje to duży bonus do walki o ile oczywiście własne oddziały nie mają z tym problemu.
Na początkowy okres wojny te dwa żetony aktywacji mają moim zdaniem zbyt duży wpływ.
Jeszcze bardziej mnie zniesmaczyła losowość lotnictwa. O ile dobrze rozumiem instrukcję (po instrukcji Thunder in the East to jakiś drobiazg) lotnictwo może bombardować w każdej aktywacji z walką.
Fajnie. Tyle, że zdarzyło mi się kilka razy, że bombowce od razu się zmęczyły (rzuty 1-3 na czystym) i było po ich wsparciu.
Zdarzało się, że dawały z siebie wszystko do końca etapu i zamiast 5 prób bombardowań miałem z 20. Parę korpusów zmechanizowanych dzięki temu zeszło.
To jest zbyt losowe.
Ale najgorsza rzecz jaka mnie zasmuciła (bo skąd znaleźć współgracza o rękach pianisty i wrażliwości rzeźbiarza) to stosiki żetonów.
Potrafią stać na sobie z 4 żetony, grube i śliskie. Małe heksy powodują ścisk. I jak się zagapisz albo niezgrabisz to może się coś posypać albo przesunąć.
Z pozytywnych rzeczy trzeba podkreślić elegancję systemu. Prostotę ruchu i systemu walk. Małą ilość wyjątków.
Gra pozwala na planowanie i przeprowadzanie własnych pomysłów.
Tyle, że mnie jakoś nie wychodziły historyczne sukcesy Niemców (ale wiele gier nie jest w stanie tego pokazać).
Nie wiem przy tym czy to właśnie miał Czarek na myśli pisząc, że gra jest nie do wygrania z uwagi na warunki zwycięstwa.
Co do oskryptowania gry to po kilku tygodniach solo testów muszę powiedzieć, że to mi się podobało.
Autor odciął całą warstwę decyzyjną w kwestiach politycznych i gospodarczych nie dając nam samodzielnych wyborów.
Dostajemy trochę jak w US Civil War takie jednostki i takie możliwości w żetonach aktywacji jakie historycznie wystąpiły.
Nie pozwala to na grę "co by było gdyby". Pod tym względem Dark Valley nie jest symulatorem zmagań kraju z krajem, ale sił zbrojnych jednej strony z siłami zbrojnymi drugiej strony.
Polityka, państwa i gospodarka pozostają w tle.
Jednym się to podoba, innym nie.
