Prowadzi się tylko linię zaopatrzenia od taboru do jednostek danej grupy. Tabor nie musi nigdzie dalej prowadzić "sobie" linii zaopatrzenia. Nie ma jakiejś kilkuszczeblowej drabiny prowadzenia zaopatrzenia. Rozumiem, że głównie o to Ci chodziło.
O tak dokładnie o to mi chodzi
Po stronie polskiej mają tabory dywizje piechoty, brygady kawalerii, samodzielne jednostki (1 b.cz., 301 b.cz., Gr "Czyżewski"). Po stronie niemieckiej podobnie.
Jak rozumiem korpus niemiecki nie posiada żetonu z taborem?
W instrukcji wymienione są wprost tylko tabory polskie. Patrzyłem po żetonach (grę mam raczej kompletną) i co prawda nie przejrzałem wszystkich jednego po drugim, ale znalazłem więcej niż 10 niemieckich taborów dywizyjnych i np. tabor LAH, korpuśnego nie znalazłem żadnego. Z kolei po stronie polskiej ma osobny tabor 81 sap. z "Armii Prusy". Ogólnie z tego widać, że "metodologia" była taka, że jak jednostki nie należały do dywizji, to przyznawano im samodzielne tabory, albo brygadom, w których skład wchodziły, przynajmniej po stronie polskiej. Strona niemiecka chyba autora mniej interesowała, bo tam raczej mało prawdopodobne by oddziały miały problem z zaopatrzeniem. Zawsze polskie lotnictwo mogło coś tam spróbować namieszać, ale jednak nie ma tu porównania z możliwościami Niemców i ich lotnictwa w dopadnięciu jakichś polskich taborów i ich zniszczeniu, ze szkodą dla zaopatrywanych przez nie jednostek.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Może należy przydzielić jednostki korpuśne do wybranych dywizji danego korpusu i wtedy z jej taborów. Historycznie jednostki korpuśne tak przydzielano dywizjom do wsparcia walki na ich odcinku.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Przypomniało mi się jeszcze dwa pytania
1) Na jakich zasadach tabor prowadzi walkę (oczywiście oprócz tego co jest napisane w recenzji)?
2) Ile ma punktów siły, iloma walczy, czy posiada strefę kontroli?
1) Tabor nie prowadzi w ogóle walki, nie posiada PS ani SK. W fazie ruchu bądź podczas pościgu jeśli wrogi oddział wejdzie na pole z taborem, automatycznie go niszczy (zagarnia). Również jeżeli oddział wojska stojący razem z taborem zostanie zmuszony do ucieczki, to tabor ulega zniszczeniu.
2) Jak wyżej - nie posiada punktów siły, strefy kontroli, nie walczy jako taki.
Ciekawe są zasady przemieszczania taboru. O tym było w recenzji - przypominają zasady przemieszczania się mumakili z "Bitwy na Polach Pelennoru", z której to zostały zdaje się sklonowane . Tabor przemieszcza się o 4 pola w losowo wybranym kierunku w linii prostej. Jeśli wejdzie w trakcie przemieszczenia na trudny teren bądź we wrogą strefę kontroli, to jest eliminowany.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Świetna recenzja od strony poznawczej (z zastrzeżeniem że żadnej z tych gier nie mam a i pewnie mieć nie bedę)
Zabrakło mi jednak ociupinkę krytycznego komentarza do pewnych wielkości występujących w grze (a może przeoczyłem?) - np. w jednej grze ruch piechoty to 5 pól, w drugiej 10 (po drodze). W jednej hex to 2 km w drugiej 3km, w jednej etap to 8 godz. w drugiej 24 g - reasumując w obu ruch to 30 km/dobę a jednak piszesz że jest istotna róźnica. Brak tu argumentu zdroworozsądkowego - jak gdzieś czytałem o kampanii 1941 r. duży oddział piechoty (pułk/dywizja - a więc obciążony taborami) poruszał się rozsądnie 12 km na dobę. Poruszający się samodzielnie batalion pewnie szybciej ale też pewnie nie 30 km...(w czasach napoleońskich od przeciętnej piechoty oczekiwano zdaje się 20 km/dobę, choć lepsze jednostki mogły maszerować szybciej)
...jak gdzieś czytałem o kampanii 1941 r. duży oddział piechoty (pułk/dywizja - a więc obciążony taborami) poruszał się rozsądnie 12 km na dobę. Poruszający się samodzielnie batalion pewnie szybciej ale też pewnie nie 30 km...
Ja czytałem że że dywizje niemieckie w czasie operacji Barbarossa pokonywały 20 km w ciągu jednej doby, podobno to świetny wynik nawet w czasie pokoju.
Rzeczywiście, nie wnikałem w to o czym piszesz. Mi ruchliwość w grach i jej przekładanie na realia, przy takiej skali, zawsze wydawała się trochę umowna, ale jeśli jest ona powyżej tego ile piechota mogła maksymalnie przejść w ciągu dnia, jak najbardziej masz rację (zwykle narzekano w drugą stronę). Porównywałem tylko tempo natarcia wojsk niemieckich i możliwe tempo odwrotu strony polskiej między obu wersjami gry tzn. starym i nowym "Piotrkowem 1939". Doszedłem tu chyba do ciekawych wniosków odnośnie "konstruowania" przez autora planszy - tego, że w jednej grze Łódź ma rozbudowane przedmieścia i w określonych miejscach są miasteczka, a w drugiej przedmieść za bardzo nie ma, są natomiast na tych samych heksach czyste pola. Z kolei na pierwszej linii w jednej grze "dołożono" trudnego terenu, a w drugiej jakby na odwrót.
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Recenzja porównawcza poświęcona obu "Piotrkowom 1939" została wzbogacona o nowe zdjęcia szczegółowo ukazujące rozstawienie początkowe w obu grach i przy okazji także same gry. Zapraszam do obejrzenia, zwłaszcza pasjonatów tematu:
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
Jeżeli kogoś zainteresuje: Stary Piotrków został wydany w 1994 roku przez Wydawnictwo Mag. KMGS był twórcą. Proces wydawniczy trwał około roku więc różnica w rocznikach jest jak najbardziej uzasadniona.
Błędów w rozstawieniu jednostek ... trochę było to prawda. Wyobraźcie sobie jednak, że były to czasy gdy komputer był rzadkością (pracowałem na jednostce należącej do WZ, pod pewną presją czasu). Nie było próbnych wydruków gry, a szczytem marzeń był druk A0. Ponadto, pierwowzory ikon na żetonach... łatwo można znaleźć w książkach poświęconych militariom z tamtych lat.
To był czas szmergla na punkcie historyczności i i fascynacji książkami na temat działań polskich wojsk. Stąd rozmaite "dopalacze" dla strony polskiej, szczególnie dla kawalerii (Kiedy się przeczyta książkę "Anatomia boju" o bitwie pod Mokrą różne pomysły mogą przyjść do głowy - uwierzcie ).
W ówczesnych grach Dragona bardzo irytował mnie system walki polegający na obowiązku ataku oddziałów w strefach kontroli, stąd pomysł na karty walki zaadaptowany z gry "Tannenberg 1914" też wydawnictwa Dragon.
Udało mi się rozegrać dwa lub trzy razy główny scenariusz Piotrkowa 1939 (ten od KMGS i MAGa). Całkiem nieźle pamiętam te gry, jedną partię mógłbym nawet opisać ze szczegółami, mimo że minęło ponad 20 lat... Gdzieś powinienem mieć jeszcze egzemplarz. Może któregoś dnia udałoby się wskrzesić tego trupa na jakimś konwencie i przekonać, na ile te dobre wrażenia to złudzenie? Z gry pamiętam przede wszystkim szybko topniejące siły i możliwości Polaków. Każdy kolejny etap to coraz bardziej miażdżąca przewaga Niemców, niepowstrzymany walec. Nawet w Wojnie o Pierścień Gondor miał większe szanse (militarne) przeciw Mordorowi, niż Polacy pod Piotrkowem przeciw Niemcom - to też zapamiętałem jako wniosek naszych rozmów na temat tych gier
Po Tobie nie spodziewałem się, że w takie gry gustowałeś grać, ale dawne czasy to były i nie można było przebierać na prawo i lewo, to się grało w to co było. Ja nie tak dawno temu odświeżyłem sobie 2-3 gry, których miałem sielankowy obraz z odległej przeszłości i zderzenie z rzeczywistością dla dwóch z nich ewidentnie nie wypadło dobrze, a trzecia też trochę straciła swego blasku. Myślę sobie więc, że czasem lepiej zachować dobre wspomnienia . Ale nie zniechęcam Cię, bo jeśli byś zagrał, to tylko z pożytkiem dla nas.
cadrach pisze:Nawet w Wojnie o Pierścień Gondor miał większe szanse (militarne) przeciw Mordorowi, niż Polacy pod Piotrkowem przeciw Niemcom - to też zapamiętałem jako wniosek naszych rozmów na temat tych gier
Piękne porównanie!
Panie, weźcie kości w rękę i wyobraźcie sobie, że gracie z królem Kastylii, i rzucając je na stół zdajecie wszystko na los bitwy. Jeśli dopisze wam szczęście, zrobicie najlepszy rzut, jaki kiedykolwiek uczynił król na ziemi; a jeśli rzut wam się nie powiedzie, inaczej nie odejdziecie z gry, jak z honorem.
Gil de Osem do króla Portugalii Jana I Dobrego przed bitwą pod Aljubarrotą (14.VIII.1385)
zaopatrzenie np. plot z XIII korpusu.
